G.P.ELANGOVAN

 THREE POEMS BY 

G.P.ELANGOVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

A dried up seashore

appears the sky

A star sprouted in a short while

surfacing wave after waves

from the depth of ocean

revels playing with the

residual darkness on the shore

A boat not knowing how to sail

is waiting there

long since.

•

உலர்ந்த கடற்கரையாக தோன்றுகிறது இவ்வானம்

சற்றுநேரத்தில் முளைத்திட்ட நட்சத்திரமொன்று

சமுத்திரத்தின் ஆழத்திலிருந்து

அலை அலையாகத் தோன்றி

கரையில்மீந்த இருளோடு

விளையாடிக் களிக்கிறது

நீந்தத் தெரியாத

படகொன்று

நெடுநேரம்

காத்திருக்கிறது.

(2)

He who attempted suicide

twice in vain

chooses a Full Moon Midnight

as the third attempt

and converses.

Of the words that exit the flaxen body

one moves along the sky and

floats in the void.

An incomprehensible gloom

is devouring the Full Moon.

(3)

Long since

I have reached the city.

The sky with drizzle and rain

appears almost the same.

Along the roads with rainwater drained

the wagons proceed smoothly

At the intersection of three crossings

facing each other

I am waiting for a cup of Tea.

Due to your delay

The Tea is losing its heat

Eventually

along with the Tea

I have set out abandoning thee.

VASANTHADHEEPAN

 A POEM BY 

VASANTHADHEEPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BURNING TRUTH

Swiftly he came

Must be twelve year old

Straightaway sinking his hands into the toilet-bowl

He began cleaning it.

‘Why this boy is languishing so

Not going to school - Ho, no…’

‘Sir, work is done

Pay me soon

I should go and buy

liquor for my father

Sounding caustic, sarcastic

the man of the house

threw abusive words

heartlessly on him

who couldn’t protest

Quietly the boy uttered those words

as stinging slap on the man’s face

“My dad drinks not out of conceit,

but for desilting the gutter, you see.

Vasanthadheepan

•

எரிந்து கொண்டிருக்கிறது

அவசரமாய் வந்தான்

அவனுக்கு பனிரெண்டிருக்கும்

கக்கூஸ் கோப்பைக்குள்

கைகள் நுழைத்துக் கழுவ ஆரம்பித்தான்.

பள்ளிக்குச் செல்லாமல்

ஏனிவன்

பாழ்பட்டுப் போனான் ...?

" ஸார்.. கழுவிட்டேன்

கூலி கொடுக்க...

சீக்கிரம் அப்பனுக்கு

சாராயம் வாங்க போகணும்..."

எள்ளலாய் அவரோ

இதயமற்ற வசைகளை

எதிர்க்க இயலா அவன் மீது

இரக்கமின்றி வீசினார்.

நிதானமாய் அவன்

நெற்றியடியாய் சொன்னான் _

" எங்க அப்பன்

குடிக்கிறது

திமிருக்கில்ல....

சாக்கடை தூர் வார்றதுக்கு. "

வசந்ததீபன்

BOOMA ESWARAMOORTHY

 A POEM BY 

BOOMA ESWARAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

0.01

I forgot to ask your name

What is there in a name

You seem to have read Shakespeare

Yes, depending on my mood I read a little

in the morning

Is mere reading enough

Why not open the window first

0.02

Last night

how so many a time did I wake up from sleep

goaded by fear and apprehension

whether the night had ended so soon

Night and Love seem to be synonyms

0.03

He who is living with me in the passing day

asks, ‘May I buy a Daily today’

Daily – Oh, why

There is Yesterday in the Daily

Can’t the man of today touch and feel Yesterday.

Booma Eswaramoorthy

•

0.01

உங்கள் பெயரை கேட்க மறந்து போனேன்

பெயரில் என்ன இருக்கிறது

காலையில் க்ஷேக்ஸ்பியர் படித்திருக்கிறீர்கள் போல

ஆமாம் காலையில் மனநிலைக்கு ஏற்ப

கொஞ்சம் படிப்பேன்

படித்தால் போதுமானதா

முதலில் சன்னலை திறந்து வைக்கலாமே

0.02

நேற்றைய இரவில்

எத்தனை தடவைகள் இரவு இதற்குள் முடிந்து போனதா

என

பயந்து திகைத்து விழித்துப் பார்த்திருக்கிறேன்

இரவும் காதலும் வேறில்லை போல

03

தினசரியில் என்னோடு வாழ்ந்து கொண்டிருப்பவன்

கேட்கிறான் நானொரு நாளிதழ் வாங்கிக் கொள்ளட்டுமா இன்று

நாளிதழா ஏனாம்

நாளிதழில் நேற்று இருக்கிறது

தினசரி மனிதன் நேற்றை தொட்டுப் பார்க்கக் கூடாதா

K.MOHANARANGAN

 A POEM BY

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishan(*First Draft)

THE ART OF BEING APART

Feeling the opposite

Yet outwardly being courtesy personified

It is by pretension

that I have gained everything

Whenever I try to use in times of need

those magical chants of Love

offered to me all too heartily

The tragedy of their failing

occurs without fail

My sorrow

is the Cross destined to me.

No matter how unbearably huge it is

I won’t go seeking solace

from others.

I will bear it all by myself!

Yet

It is when all too rarely

a little joy comes my way

that I feel thoroughly shaken!

Not knowing how to revel in it

nor having the heart to be relieved of it

It is when I try to share the softening to another heart

which I had thought to be in close proximity

the abyss under the bridge through which

I had waded through umpteen times

absolutely fearless

comes to the fore.

God who safeguards Time Infinite

in his coffer

has given just a tiny portion of it

to the humans.

Not allowing us to spend even that

with those close to heart

God has kept it apart.

Hence

when ripening in a bond

that which one has to learn

is but the art of departure, as I discern.

• யாதனின் யாதனின் நீங்கியான்

உள்ளொன்று வைத்து

புறத்தே நயந்து பேசி

நடிப்பால்

நான் கவர்ந்தவையென்பதால்,

எனக்கு உவந்தளிக்கப்பட்ட

அன்பின் மந்திரங்களை

அவசியமான தருணங்களில்

உபயோகிக்க முயலும்போதெல்லாம்

அவை பலியாது போய்விடும்

அவலம் நேரிடுகிறது.

என் துக்கம்

எனக்கு விதிக்கப்பட்ட சிலுவை;

எவ்வளவு பெரிதாயினும்

அதற்கு ஆறுதல்கோரி

யாரிடமும் நிற்கமாட்டேன்;

நானே சுமந்து தீர்வேன்!

ஆயினும்,

அரிதாக எப்போதாகிலும் கிடைக்கும்

சிறிய மகிழ்வின் போதுதான்

திகைத்துப் போய்விடுகிறேன்!

திளைக்கவும் தெரியாது,

அது தரும் கிளர்ச்சியைத் தணிக்கவும் பொறாமல்,

அணுக்கமென எண்ணிய

இன்னொரு மனதிடம்

அந்நெகிழ்ச்சியை

பகிர முனைந்து தோற்கையில்தான்

பயமேதுமின்றி

பலமுறை கடந்த

பாலத்தின் அடியிலிருக்கும்

பாதாளம் தெரியவருகிறது.

கணக்கற்ற காலத்தை

தனது கஜானாவில்

காத்து வைத்திருக்கும்

கடவுள்,

அதனின்றும் சொற்ப நேரத்தைதான்

மனிதர்களுக்கு

அருளியிருக்கிறார்.

அதையும்

விரும்பியவர்களோடு

செலவிடமுடியாதபடிக்கு அவர்களை

விலக்கி வைத்திருக்கிறார்.

எனில்

உறவில் கனிகையில்

ஒருவர் பழக வேண்டியது

பிரிவின் கலையைதான்.

க. மோகனரங்கன்

IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

All I am asking you is just this:

With your words

make me bloom

Bring the Moon

in your smile

Make me feel the stem of Lotus

in the hands that clasp my fingers

Have the smell of rose lingering

in your lips that kiss

Be the soft breeze

in embrace

Turn the nights into beds

and make me fall asleep

Have flowers spread

all over your lap

Fix in your eyes

magnets that entice

Turn yourself into a flower-garden

to pluck and wear

ever so more.

Come to the graveyard and see

I will be sleeping in the memory

of your lullaby.

Iyyappa Madhavan

•

உன்னிடம் பெரிதாக ஒன்றும் கோரவில்லை

உன் சொற்களில்

பூக்களை மலர்த்திவிடு

உன் புன்னகையில்

நிலவைக் கொண்டு வா

என் விரல்களைப் பற்றிக்கொள்ளும் கைகளில்

தாமரைத் தண்டின்

மென்மையை உணரச் செய்

உன் முத்தம் தரும் இதழ்களில்

ரோஜாவின் நறுமணத்தை

வைத்திரு

தழுவிக்கொள்கையில்

மெல்லிய காற்றாய் இருந்துவிடு

இரவுகளைப் படுக்கையாக்கி

உறங்க வை

உன் மடியில் மலர்களைப் பரப்பி வை

உன் விழிகளில் கவர்ந்திழுக்கும்

காந்தங்களைப் பொருத்திக்கொள்

உன்னை ஒரு பூந்தோட்டமாக

மாற்றிக்கொள்

பறித்துப் பறித்துச் சூடிக்கொள்ள

கல்லறையில் வந்து பார்

உன் தாலாட்டின் நினைவில் உறங்கிக்கொண்டிருப்பேன்

PAALAI NILAVAN

 TWO POEMS BY 

PAALAI NILAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. TWO FRUITS

Has he renounced wholly

or partly -

He has the countenance

so perplexed.

Yet he looked like a saint

At his feet a dog

was tearing a polythene cover.

The saint was sitting

as if dwelling between Expectation and its

Negation

In front of him there were two lemons

One was entirely Yellow

Another absolute Green

As I sat facing the saint

Offering me the absolute green

He asked me to close my eyes.

As I did so

with memories going astray

mind deranging

panting

I was running somewhere

Instantly something flashing within

When I opened my eyes,

Staring at the lemon entirely yellow

and tearing the polythene cover

I am lying as the street dog

And the saint

lies there dead.

Paalainilavan Nilavan

•

இரண்டு கனிகள்

முற்றும் துறந்தாரா

பாதி துறந்தாரா

என்ற சந்தேகத்தின்

முகச் சாயல் அவருக்கு

ஆனால் துறவி போல இருந்தார்

காலடியில்

ஒரு நாய்

பழைய பாலித்தீன் உறையை

அது கிழித்துக் கொண்டிருக்கிறது

துறவி

எதிர்பார்ப்பிற்கும்

எதிர்பார்ப்பின்மைக்கும்

நடுவே வசிப்பவர் போல

அமர்ந்திருந்தார்

அவர் முன்னே

இரண்டு எலுமிச்சைகள்

ஒன்று பூரண மஞ்சள்

மற்றது சம்பூர்ண பச்சை

துறவி முன் அமர்ந்ததும்

கையில்

சம்பூர்ண பச்சையைக் கொடுத்து

கண்களை மூடச் சொன்னார்

மூடியதும்

ஞாபகங்கள் வழிதப்ப

சித்தம் பிசக

மூச்சிரைக்க

எங்கோ ஓடிக் கொண்டிருக்கிறேன்

திடீரென பொறி தட்ட

கண் விழிக்கவும்

பூரண மஞ்சள் கனியை

பார்த்துக் கொண்டே

பாலித்தீன் பையை கிழித்தபடி

தெரு நாயாக படுத்திருக்கிறேன்

துறவியோ

இறந்து கிடக்கிறார்.

2. THE NEW GUEST

Soaked in the torrential downpour

I climb the staircase.

Ahead of me

a frog

along with the chillness

lilting and leaping

climb the steps

in biting cold

toward my abode.

Alas, so big a rain is required

for a new guest to arrive at my door –

Before I could say it

a deafening thunder

As it burst out of the sky

from the Age of Nova

and landed somewhere faraway

the frog and myself blinked

terror-struck.

The next moment

closing the door

we hid ourselves in a cabin

Very much smaller than Nova’s casket.

Paalainilavan Nilavan

புதிய விருந்தினர்.

கொட்டும் மழையில்

நனைந்து

மாடிப்படியேறுகின்றேன்

எனக்கு முன்பே

ஒரு

தவளை

மழைக் குளிருடன்

குதித்து

குதித்து

என் வீட்டை நோக்கி

அத்தனை குளிருடன்

படியேறுகின்றது

ஒரு

புத்தம் புதிய விருந்தினர்

வருவதற்கு

இப்படி ஒரு

மஹா மழை வர வேண்டியிருக்கின்றதே

என்பதற்குள்

ஒரு

பேரிடி

அது

நோவா காலத்திலிருந்து

வானிலிருந்து

எங்கோ விழவும்

ஒரு

கணம்

நானும்

தவளையும்

பீதியுற

கண்களை மூடித் திறந்தோம்

மறுகணம்

கதவைச் சாத்தி

நோவாவின்

பேழையை விட

மிகவும்

சிறியதொரு அறையில்

ஒளிந்து கொண்டோம்.