THEEPIKA THEEPA

 THREE POEMS BY 

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Only now do I see

amidst the cracked heels of father

lying in the hospital cot

like a withered leaf

so very thinly oozed and dried _

the wounds caused along the Way

to the Cross

which he had always concealed.

Alas, why unlike mother

he never revealed

all these myriad drops of

love wholesome

brimming in the inflexible Father-bowl

is the child’s query of my teardrops

breaking and falling apart.

Theepika Theepa

பிள்ளைக் கேள்வி

--------------------------

இப்போது தான் பார்க்கிறேன்.

காய்ந்த சருகு போல

மருத்துவமனைக் கட்டிலில் கிடக்கும்

அப்பாவின்

குதிக்கால் வெடிப்புக்களுக்கிடையே

மிக மெல்லிதாய்

கசிந்து காய்ந்து கிடக்கிறது

அவர்

ஒரு போதும்

சொல்லாமலேயே மறைத்துவிட்ட

சிலுவைப் பாதைகளின் காயங்கள்.

ஒர் இறுக்கமான

தந்தைக் கிண்ணத்துக்குள் நிரம்பியிருந்த

இத்தனை அன்பின் துளிகளையும்

அம்மாவைப் போல

அப்பா ஏன் காட்டிக் கொள்ளவேயில்லை?

ஒரு போதும் என்பது தான்

இப்போது உடைந்து விழுகிற

என் கண்ணீர்த் துளிகளின் பிள்ளைக் கேள்வி.

(2). GARBAGE MOUND

This is the place for dumping garbage.
You are free to dump all your rubbish here
No need to obtain prior permission of any sort.
No fee, absolutely free.
Then
You can prod and dig the wastes dumped thus
Collect them
Haul them and scatter all around.
Throw at each other and
make merry.
This is your garbage mound
Here you are blessed with
Prosperity aplenty.

Theepika Theepa
•
குப்பைமேடு
--------------------
இது
குப்பை கொட்டுமிடம்.
தாராளமாக உங்கள் குப்பைகளை
நீங்கள் கொட்டிக் கொள்ளலாம்.
எந்தவித
முன்னனுமதியும் பெறவேண்டியதில்லை.
இலவசம் தான்.
பிறகு ...
கொட்டிய குப்பைகளைக் கிளறலாம்.
பொறுக்கலாம்.
அள்ளித் தூற்றலாம்.
ஆளாளுக்கு மாறி மாறி
எறிந்து விளையாடலாம்.
இது உங்களது குப்பைமேடு.
சகல செளபாக்கியங்களும்
இங்கு உங்களுக்கு இருக்கிறது.

- தீபிகா-

(3) HE WHO CRAVED FOR KISSES

He who had lost his mother’s kisses

in his early days

loved kisses always

The gloom of culture and tradition

never allowed him to give and take

candidly.

When the box was about to be closed

from nowhere

a butterfly appears

sits upon his forehead’s bare temple

and wings off _

for the sake of all of us.

Theepika Theepa

•

முத்தங்களுக்கு ஏங்கியவன்

-----------------------------------------------

எப்போதும்

முத்தங்களை அதிகம் நேசித்தான்.

சிறுவயதில்

தாய் முத்தங்களைப் பறி கொடுத்தவன்.

ஒளிவு மறைவின்றிக்

கொடுக்கவும், வாங்கவும்

அவனை அனுமதிக்கவேயில்லை

கலாச்சார இருள்.

பெட்டி மூடுகிற நேரத்தில்

எங்கிருந்தோ பறந்து வந்து

அவனது

வெறுமையான நெற்றிப் பொட்டில்

உட்கார்ந்து பறக்கிறது

வண்ணத்துப் பூச்சி.

எங்கள் எல்லோருக்காகவும்.

--- தீபிகா----

K.MOHANARANGAN

 A POEM BY

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE KNOT

After pleas aplenty

After waiting endlessly

Eventually

Having mercy on me

and alighting from

a height far too up above

On the tip of love extended by thee

a knot there, I could see.

Trying to untie it in vain

It is in the end

I have found

that expanding it a bit

if I were to insert

as if measured impeccably

It fits just right

round my throat.

முடிச்சு:

அவ்வளவு

வேண்டுதல்களுக்குப் பிறகு

அத்தனை

காத்திருத்தல்களுக்குப் பின்பு

இறுதியாய்

இரங்கி வந்து

எட்டாத உயரத்திலிருந்து

நீ

நீட்டிய

அன்பின் நுனியில்

ஒரு முடிச்சிருந்தது.

அதை

அவிழ்க்க முயன்று

தோற்றவன்

கடைசியாகத்தான்

கண்டு கொண்டேன்

அதைச் சற்றே

விரித்து நுழைத்தால்

அளவெடுத்தாற்போல

அவ்வளவு கச்சிதமாய்ப் பொருந்துகிறது

என் கழுத்திற்கு

- க. மோகனரங்கன்

MA.KALIDAS

 TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

For the music strung by thee

You alone are the accompaniment

You alone are the singer

You alone are the aficionado

You alone are the critic

You alone are the screen.

Just take a little break

The ticket for your next show

Is yet to be printed, you know.

நீ மீட்டும் இசைக்கு

நீயே கருவி

நீயே பாடகன்

நீயே ரசிகன்

நீயே விமர்சகன்

நீயே திரை.

சற்று ஓய்வெடு

உன் அடுத்த காட்சிக்கான

நுழைவுச்சீட்டு இன்னும் அச்சாகவில்லை.

(2)

Someone has broken the lock

allowing one and all to peep and see what is inside.

Everything is lying there wide-open

In the sudden downpour

drenching had taken place as much as being eaten off

by the white ants.

Fungus everywhere

Worms too.

The stench of that wasted away

getting scorched in the sun pervading.

The leftovers of food unwashed

have turned all too sticky

that it has to be rubbed real hard to be removed

Losing its self for pitch darkness and excess radiance

it starts to rot.

In the ‘Manjanathi’ flower bloomed in the cleft

the crow-poop remains frozen.

The tears here and there

roll over in the air.

As if implying that there remains something still

for pilfering

a soft sarcastic smile

is heard all too often.

பூட்டை யாரோ உடைத்துவிட்டார்கள்.

என்ன இருக்கிறது என

எட்டிப் பார்க்கும்படி

எல்லாமே திறந்து கிடக்கிறது.

திடீர் மழையில் கரையான் அரிக்குமளவு நனைதல் நிகழ்ந்திருக்கிறது.

பூசணம் பூத்திருக்கிறது

புழு வைத்திருக்கிறது.

வீணே வெயிலில்

கருகும் வாசனை வேறு.

தின்றதைக் கழுவாதது

சுரண்டி எடுக்கும்படி காய்ந்திருக்கிறது.

கும்மிருட்டுக்கும் அதீத ஒளிக்கும்

சுயமிழந்து பாழடையத் தொடங்குகிறது.

இடுக்கில் முளைத்திருக்கும் மஞ்சணத்தியில்

காக்கை எச்சம் உறைந்திருக்கிறது.

ஆங்காங்கே கிடக்கும் கிழிசல்கள்

காற்றுக்குப் புரண்டு படுக்கிறது.

திருடுவதற்கு

இன்னும் ஏதோ மிச்சம் இருக்கிறது

என உணர்த்தும்படி

சன்னமான நக்கல் சிரிப்பொலி

அடிக்கடி ஒலிக்கிறது.

மா.காளிதாஸ்

NUNDHAAKUMAARUN RAAJAA

 A POEM BY

NUNDHAAKUMAARUN RAAJAA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NATIONAL PARK’S MORN :

THE ONGOING DREAM OF JUNGLE

The silken rims of the antlers

spread above the spotted deer by the mountain

glittering

The Mynahs of the woodland turning the leafy-notes

of the teakwood trees into songs and voicing

The cluster of elephants crossing the pathway of the forest

smiling with their trunks plucking grasses

The languorous looks of the ‘Hanuman Langur’ monkeys

lighting up with their tails turning taut leaping on to the tree

The flourishing swell of the jungle’s chlorophyll

surging forth, overflowing

The crested serpent eagle leaning on one side

explaining its situation

With the hoofs of wild boar stamping

the soil turning messy

The redwood tree that the oriental giant squirrel

of Malabar Mount climb on

scratching the back of wild boar and peeling off its barks

The blue peacock with its plumage held back refusing to call out

The jungle fowl chasing its mate

‘Sambar deer’ fawns lurking

A family waiting in vain for hours of wait

to take a photo of the tiger coming to drink water in the pond

returning to their hotel

and avoiding that evening’s visit to the forest

the European couple of the adjacent room

show them the pictures of that tiger that they had seen

revelling

Readying that family that has never seen a tiger

of the jungle in their life

for another visit to the forest

the jungle turns all the more eager

as the ongoing dream of a kaleidoscope.

தேசியப் பூங்காவின் காலை: ஆரணியத்தின் தொடர்கனவு

புள்ளிமான்களின் மேல் மலைவிரித்தக்

கொம்புக் கிளைகளின் பட்டு ஓரங்கள் ஒளிர

தேக்கு மரங்களின் இலைக் குறிப்புகளை

காட்டு மைனாக்கள் பாடல்களாக்கி ஒலிக்க

வாகனங்கள் வழிமறிக்க வனச்சாலை கடக்கும் யானைக் கூட்டம்

புற்களைப் பறிக்கும் தும்பிக்கைகளால் புன்னகைக்க

ஹனுமன் லங்கூர் குரங்குகளின் சோம்பற் பார்வைகள்

சுறுசுறுப்பாகித் தம் வால் விறைத்து மரம் தாவ

அடவிப் பச்சையத்தின் சுபிட்சத் திரட்சி பெருக்கெடுத்து வழிய

பாம்புண்ணிக் கழுகு தலை சாய்த்துத் தன்னிலை விளக்க

காட்டெருமைகளின் காலடிக் குளம்புகள் தொட்டு மண்பூமி குழம்ப

மலபார் மலை அணில் ஏறும் செம்மரம்

காட்டுப்பன்றி முதுகு சொறிந்து பட்டை உதிர்க்க

தோகை அடக்கிய நீல மயில் அகவல் மறுக்க

காட்டுக்கோழி தன் இணை துரத்த

கடமான்குட்டிகள் நிலம் பதுங்க

குளத்தில் நீர் அருந்த வரும் புலியை

ஒளிப்படம் எடுக்கக் காத்திருந்து ஏமாந்த குடும்பம் ஒன்று

விடுதி திரும்பி அன்றைய மாலையின் காட்டுப் பயணம் தவிர்க்க

அம்மாலைப் பயணம் சென்ற அண்டை அறை ஐரோப்பிய ஜோடி

தாம் கண்ட அந்தப் புலியின் சௌந்தர்ய ஒளிப்படங்களைக் காட்டிக் களிக்கின்றனர்

இன்னும் தம் வாழ்வில் ஒரு கானுயிர் புலி கூட பார்த்திராத

அக்குடும்பத்தை மேலும் ஒரு கானக உலாவிற்குத் தயாராக்கி

ஆரணியம் மேலும் ஆர்வமாகிறது ஒரு கெலைய்டாஸ்கோப்பின் தொடர்கனவாக

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

SOCIAL WORKER

Imagine yourself to be a very committed social worker.

After that

in case you stand shell-shocked in a deserted street

not knowing what to do

this might help you.

Through the leaves the air wanders everywhere

As a lame person

with the major portion of the wind

lying in the atmosphere

the birds that bathed jumping into it and returning

sit on the branches.

Failing to catch hold of the leaf that falls by mistake

the wind wails.

As the leaf fell off

a passerby collects it and drops it into the trash-bin.

The wind stirs his attires.

He who came hurriedly on some errand

goes away in haste.

At his back wind swirls now and then and sways.

For the leaves in the trash-bin to be eaten

I keep waiting for a little lamp

Leaves keep falling.

Hence, considering this as an opportunity

if you bring a little lamb from somewhere

You would be commencing the first act of

exemplary social service.

The one who went inside the poem

just before

in great haste

is also a social worker.

சமூக சேவகர்

நீங்கள் தீவிரமான

ஒரு சமூக சேவையாளராக

கற்பனை செய்துகொள்ளுங்கள்.

அதன் பிறகு,

ஆளரவமற்ற ஒரு தெருவில்

ஏதும் செய்வதறியாது

திகைத்துப்போய் நிற்பீர்களானால்

இது உதவக் கூடும்.

இலைகளின் நடுவே

ஒரு நொண்டியைப்போல

காற்று நடந்து திரிகிறது

காற்றின் பெரும்பகுதி

மரத்தைச் சுற்றி

அந்தரத்தில் கிடக்க

அதற்குள் குதித்து நீந்திவிட்டு

திரும்பி வந்து பறவைகள்

கிளைகளில் அமருகின்றன.

தவறிவிழும் ஒரு இலையை

பிடிக்க முடியாமல் காற்று இரைகிறது

நிலத்தில் வீழ்ந்ததும்,

பொறுக்கி குப்பைக் கூடையில்

இடுகிறார்

தெருவில் சென்றவர்.

காற்று அவரின் ஆடைகளை அசைக்கிறது.

ஏதோ ஒரு வேலை நிமித்தம்

அவசரமாக வந்த அவர்

விரைகிறார்.

அவரின் பின்னே காற்று

இடையிடையே சுழித்து அசைகிறது.

குப்பைக்கூடையிலுள்ள இலைகளைத்

தின்ன ஒரு ஆட்டுக் குட்டியை

வெகு நேரமாக காத்திருக்கிறேன்.

இலைகள் விழுந்தபடி உள்ளன.

எனவே, இதை வாய்ப்பாக கருதி

ஒரு ஆட்டுக் குட்டியை

எங்கிருந்தாவது கூட்டி வந்தால்

மகத்தான சமூகசேவையின்

முதலாவது பணியை தொடங்கிவிடுவீர்கள்.

கவிதையினுள் சற்று முன்

அவசரமாக விரைந்து சென்றவரும்

ஒரு சமூக சேவகர்தான்.

SHAHIBKIRAN THAKKAI

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN THAKKAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SUNDAY BUDDHA

At dawn

Jesus himself pushed aside the rock

and closing the tomb

came out.

Seeing that the heavenly beings

and his disciples

had not come

He became silent.

At that juncture

Jesus said aloud

Eli Eli Lama Sabachthani?

that banged against the Calvary Mount

and echoed back to Jesus.

In the day dawned

Jesus dissolved.

This is a secret

Another one is that

I was hanging from that tree.

//Eli Eli Lama Sabachthani? may refer to: Opening words of Psalm 22; translated as "My God, my God, why hast Thou forsaken me" in the King James Version. one of the Sayings of Jesus on the cross, quoting Psalm 22.//

புத்த ஞாயிறு

விடியலில்

ஏசுவே கல்லறையை மூடியிருந்த

பாறையை அப்புறப்படுதியபடி

வெளியே வந்தார்

வானவர்களும் சீடர்களும்

வராதது கண்டு மெளனமானார்.

அப்போது ஏசு சப்தமிட்டு

"ஏலி ஏலி லாமா சபக்தானி"

என்றார்.

அது கல்வாரி மலையில்பட்டு

ஏசுவுக்கே திரும்பக் கேட்டது.

புலர்ந்த பொழுதில்

கரைந்துபோனார் ஏசு

இது இரகசியமான ஒன்று

மற்றொன்று

நான் அந்த மரத்திலிருந்து

தொங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

- சாகிப்கிரான் தக்கை