LAKSHMI MANIVANNAN'S POEMS(2)

TWO POEMS BY

LAKSHMI MANIVANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

In between one rain

and the next one

I walked a little distance and returned.

Now

Connecting the distance in between

The next rain is pouring.

Casting aside the rain

I look at the distance

in-between

once again.

On saying ‘Rain”

rains

the Great Grand Rain

this was the rain there yesterday too

and the rain of tomorrow

and also

the rain that is to be rained

connecting the distance between

the two rains.

ஒரு மழைக்கும்

அடுத்த மழைக்கும் இடையில்

சில தூரம் சென்று திரும்பினேன்

இப்போது

இடைப்பட்ட தூரத்தை இணைத்து

மறுமழை

பெய்து கொண்டிருக்கிறது

இடைப்பட்ட தூரத்தை மேலுமொருமுறை

மழை விலக்கிப் பார்க்கிறேன்

பெய்யென பெய்கிறது

மாமழை

இது நேற்றும் இருந்த மழைதான்

நாளையும் இருக்கப்போகிற மழைதான்

இரண்டு மழைகளுக்கு

இடைப்பட்ட தூரத்தையும் இணைத்து

பெய்யவிருக்கிற மழையும்தான்.

-லட்சுமி மணிவண்ணன்

2.WHERE HAS SHE GONE?

(1)

While yearning for lust,

for sure, I don’t long for a person.

I crave for lust.

While yearning for love

for sure, I don’t long for a person.

I crave for love.

Same is the case while yearning for someone;

for sure, I don’t crave for that person

(2)

For the two year old boy

hugging tight the teddy bear

with his hands

twitching his face and

walking zick-zack

no issues with none.

(3)

I have enough mercy to point out without anger

to two persons speeding in two-wheelers

on a day.

If a third person on the same day means

I can’t help saying

”Hei you, haul up the side stand I say"

Compared to the third one

the first two are blessed.

They come precisely when mercy is present.

(4)

That for a long time I have been searching

for kitchenettes

where ‘Puttu’ is baked

with smoke rising high in the sky and dissolving

I have realized just a second before;

and also that now they are not at all there.

(5)

Where has She who had roamed gratifyingly

in the sweet-toddy oven

on moss-spread compound wall, gone?

Has her life turned into sparrow?

Has her form become

a honey-filled blossom?

எங்கு தான் போனாள் ?

1

காமத்திற்காக ஏங்கும் போது நிச்சயமாக

நானொரு நபருக்காக ஏங்கவில்லை

காமத்திற்காக

ஏங்குகிறேன்

காதலுக்காக ஏங்கும் போது நிச்சயமாக

நானொரு நபருக்காக ஏங்கவில்லை

காதலுக்காக

ஏங்குகிறேன்

ஒரு நபருக்காக ஏங்கும் போதும் இப்படியே

நிச்சயம் நானந்த நபருக்காக ஏங்கவில்லை

2

டெடிபியர் பொம்மையை

கையில் அணைத்துக் கொண்டு

முகத்தைக் கோணி வளைந்து நடக்கும்

இரண்டு வயது பையனுக்கு

யாருடனும்

பிணக்கு

இல்லை

3

ஒரு நாளில்

இருசக்கர வாகனத்தில்

விரையும் இருவருக்கு

கோபமின்றி சுட்டிக் காட்டுகிற அளவிற்கு

கருணை உண்டு என்னிடம்

அதே நாளில் மூன்றாவது நபர் எனில்

" டேய் சைடு ஸ்டாண்ட் எட்ர்ரா "

என்று

சொல்லி விடுகிறேன்

பின்னால் வந்தவனைக் காட்டிலும்

முதலிருவர்

பாக்கியவான்கள்

கருணை இருக்கும் நேரத்தில்

சரியாக

வருகிறார்கள்

4

நான் ரொம்ப நாளாக

வானத்தில் புகையெழுப்பிக் கரையும்

புட்டவியும்

சமையல்கட்டுகளைத்

தேடித் கொண்டேயிருந்திருக்கிறேன்

என்பதை

சற்றைக்குமுன் கணத்தில்

கண்டு கொண்டேன்

அவை இப்போது இல்லவே இல்லை

என்பதனையும்

5

பாசி படர்ந்த மதிற்சுவர்

பதநீர் அடுப்பில்

சுகித்துத் திரிந்தவள்

முடிவில்

எங்கு போனாள் ?

சிட்டுக்குருவியாயிற்றோ அவர் உயிர் ?

தேன்துளை மலராயிற்றோ

அவள்

வடிவம் ?

ILAMPIRAI'S POEM

 A POEM BY

ILAMPIRAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Keeping rice for the crows in a place not wet

Covering the dog that lies shivering on the floor, with a sack

Going to the cardboard-thatched house of the differently-abled person

living with his aged parents

I called them to come to my house that leaks not.

Saying wholeheartedly

‘Suffice to have you thus care for us’

they gave a cup of tea

Gulping the love in it

in the rainwater that flows all over the land

in the sand lined as the nerves of earth

splashing the water with my feet

I walked a little distance in the rain

in gay abandon.

In this all too dense darkness

where one can’t see the rain-clouds

coming as a cluster of buffaloes

the frogs’ song is sounding as

solitary music.

Today an explicit storm

is going to cross the shore it seems.

In this deadly quietude

_ calm before storm

alas, why the scream of the cow

sounding too loud

has not reached its master still?

Could it be that he too is standing somewhere

all drenched?

Is it because of the fact that

whenever the rain pours

in all splendour

upon the earth

there would invariably be

scenes of miseries

Rain the Merciful

closes its eyes and darkens...

Ilampirai

நனையாத இடத்தில்

காகங்களுக்கு

அரிசி வைத்து

குளிரில் நடுங்கிப் படுத்திருந்த

நாய்க்கு கோணிப்பை போர்த்திவிட்டு

அட்டையால் வேய்ந்த வீட்டில்

முதிய பெற்றோருடன் வசிக்கும்

மாற்றுத் திறனாளி

வீட்டிற்குப்போய்

ஒழுகாத எமது வீட்டிற்கு

வந்துவிடும்படி அழைத்தேன்.

அழைத்ததே போதும் என்று

தேநீர் தந்த அவர்களின்

அன்பைப் பருகி

நிலமெங்கும் வழிந்தோடும்

மழை நீரில்

பூமியின் நரம்புகளாக

கோடிட்டிருந்த மண்ணில்

நீரைத் தெத்தி தெத்தி

தூறலில் சற்று

நடந்து மகிழ்ந்தேன்.

வானில் அழகிய

எருமைக்கூட்டங்களாக

வந்து கொண்டிருந்த

கார்மேகங்களையும்

காண முடியாத இப்பேரிருளில்

தனி இசையாக

ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது

தவளைகளின் பாடல்.

இன்று

வெளிப்படையான

புயல் ஒன்றும்

கரையை கடக்க

இருக்கிறதாம்.

காற்றிற்கு முன்பான

கனக்க வைக்கும்

இப்பேரமைதியில்

கத்திக்கொண்டிருக்கிற

ஒரு பசுவின் அலறல்

அதன் எஜமானனுக்கு

ஏன் இன்னும் கேட்கவில்லை

நனைந்து நிற்பானோ

எங்கேனும் அவனும்.

மண்ணில் நிறைவாக

பொழிகின்றபோதெல்லாம்

இன்னல் காட்சிகளும்

எதிர்படும் என்பதால்தான்

கண்களை மூடி

கருத்துக்கொள்கிறதோ

இக்கருணை வான்.!

#இளம்பிறை

ILANGO KRISHNAN'S POEM

 A POEM BY

ILANGO KRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

IMPRINT

My unshared secrets of the world within

I have turned into rivers that articulate

in a resounding voice

My deep affections unused and hardened

I have turned into hillocks

My unrealized nightmares

I have turned into stars

My Times aflame being alive

I sprayed it on all the Spaces

My body that remained unclaimed

I would give it to the soil

Then, on a day

in the eyes of He who

at odd hour

inhaling air

walking on the earth

ascending the mountains

bathing in the river

keep gazing at the star

I would sprout

as a tear-drop

and bloom in his lips

as a smile.

(To ISAI and SUKUMARAN)

Kaayachandigai - 2007

Ilango Krishnan

சுவடு

பகிரப்படாத

என் அந்தரங்கங்களை

பெருங்குரலெடுத்துப் பேசிச் சொல்லும்

நதிகளாக்கினேன்

புழங்காது இறுகிய

என் பிரியங்களை

மலைக் குன்றங்களாக்கினேன்

நிறைவேறாத

என் துர்கனவுகளை

விண்மீன்களாக்கினேன்

வாழ்ந்தெரித்த

என் காலங்களை

வெளிகளில் தூவினேன்

எவரும் கோராத

என் உடலை

மண்ணுக்குத் தருவேன்

பின் ஒரு நாள்

அகாலத்தில்

காற்றைச் சுவாசித்து

மண்ணில் நடந்து

மலைகளில் ஏறி

நதியில் குளித்து

விண்மீன் பார்ப்பவன்

கண்களில் துளிர்ப்பேன்

துளிக் கண்ணீராய்

இதழ்களில் மலர்வேன்

ஒரு புன்னகையாய்

(இசைக்கும் சுகுமாரனுக்கும்)

- காயசண்டிகை 2007

ARUN'S POEM

 A POEM BY

ARUN

'

Translated into English by Latha Ramkarishnan(*First Draft)

The letter coming after a great distance in Time

was filled with silent smiles and selfless prayers

With her voice reading it all letter by letter

and those words……

While gulping capsules

to conceal

those mysterious ailments

that have merged with

her secret entwining

inside the moist-spread nights….

The dust-filled diary-note

attempts to cut short itself

which none cared to translate.

Both stand

not meeting each other

on the opposing ends of a straight line.

Arun

தொலை நாட்களுக்குப் பிறகு

வந்த கடிதம்

மௌனப் புன்னகைகளாலும்

சுய நலமில்லாதப் பிரார்த்தனைகளாலும்

நிரம்பி இருந்தது,

எழுத்துக் கூட்டி உச்சரிக்கும்

அவளுடையக் குரலும், வார்த்தைகளுமாய்..

ஈரம் படர்ந்த இரவுக்குள்

அவளுடைய இரகசிய பினைவுகளில்

ஒன்றாகிப் போன

பரிச்சயமற்ற நோய்மைகளை

மறைக்க மாத்திரையை

விழுங்கிக் கொள்ளும் நேரத்தில்..

எவரும் மொழிப் பெயர்க்க

முயலாத தன்னை

சுருக்கிக் கொள்ள எத்தனிக்கிறது

தூசிகளில் படிந்திருக்கும் நாட்குறிப்பு..

இரண்டும் தங்களைச் சந்திக்காது நிற்கின்றன...

ஒரே நேர்க் கோட்டின் எதிர் எதிர் முனைகளில்.

VELANAIYUR RAJINTHAN'S POEM

 A POEM BY

VELANAIYUR RAJINTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WILD LOVE

A leaf has come off a branch

of the flourishing season of greenery.

The days when the leaf was with the branch

are indeed sacred

Dewdrop of Morn

Sunshine

The yellow spray of the

evening sky

amorous cooing of birds

animals cries of pleas

all and more

wholesome to the core!

Fighting against the sun’s heat

Warming up with the rain

Having sweet disputes with the wind

are moments of glorious love

Those hours of nurturing kinship with

the shoots, fellow-leaves, unripe and ripe fruits

are utterly enthralling.

That which happens now..

It could be the ultimate expression of

the love it has for the soil;

For proving its love for another leaf

having no other way

it might have ended its life.

For feeding a hungry animal

It might have so sacrificed.

It might be the effect of a

bird’s flutter.

Or, there might’ve been some

foul play

a small disappointment

or a terrible betrayal

Whatever be the case

in parting

there would lie buried without fail

wild love - so vast, uncurtailed.

பெருங்காட்டு நேசம்

___________________

பசுமைக் காலத்து

மரக்கிளையை விட்டுப்

பிரிந்திருக்கிறது ஓர் இலை!

இலை கிளையோடிருந்த

நாட்கள் பவித்திரமானவை!

காலை பனித்துளியும்

பகலவன் கதிரொளியும்

மாலை வான் மகளின்

மஞ்சள் தெளிப்பும்

பறவைகள் கொஞ்சலும்

பிராணிகள் கெஞ்சலும்

பரிபூரணம் நிறைந்தவை!

வெயிலோடு மோதலும்

மழையோடு கூதலும்

காற்றோடு ஊடலும்

பேரன்பின் தருணங்கள்!

தளிரோடும் சக இலையோடும்

பூவோடும் காய் கனியோடும்

உறவு வளர்த்த நாழிகை

பேரின்பம் மிகுந்தவை!

இப்போதான இந்த நிகழ்தல் என்பது...

மண் மீதான பிரியத்தின்

உயர்ந்த பட்ச

வெளிப்பாடாயிருக்கலாம்!

பிறிதோர் இலைமீதான

தன் காதலை நிரூபிக்க

வேறு வழியின்றித்

தன்னையே மாய்த்திருக்கலாம்!

பிராணி ஒன்றின் பசி தீர்க்கத்

தியாகம் புரிந்திருக்கலாம்!

பறவை ஒன்றின் சிறகசைப்பின்

பாதிப்பாயிருக்கலாம்!

அல்லது சூழ்ச்சியோ?

சிறு ஏமாற்றமோ? பெருந்துரோகமோ?

நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கலாம்!

எது எப்படியோ!

ஒரு பிரிதலுக்குள்

பெருங்காட்டு நேசம்

நிச்சயம் புதையுண்டிருக்கும்!

- வேலணையூர் ரஜிந்தன்.

THARIK THASKI'S POEM

 A POEM BY

THARIK THASKI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Never ever have your words sounded

like commuting in a faulty bus

or like the train speeding past all too fast

or like the cries of the dusk-hour crows and Mynahs

maybe that’s why

my heart longs to be forever close to you

sitting by your side and laughing to my heart’s content

in solitariness with silence swelling and overflowing

The way you tend words as sparrows

as babies _

Oh! What magic it could be!

Tharik Thaski

•

உடைந்த பேரூந்தில் பயணிப்பது போல

மிகுந்த வேகமாய்ச் செல்லும் புகைவண்டி போல

அந்தி நேர மைனாக்களின்...

காக்கைகளின் சத்தம் போல

எப்போதுமே அமைந்ததில்லை

உனது வார்த்தைகள்.

அதனால்தானோ என்னவோ

அமைதி நிறைந்து வழிகின்ற தனிமையில்

உன்னோடு அருகருகே அமர்ந்து

பேசி மகிழ்ந்திருக்க எந்நேரமும் அலாதி பிரியப் படுகிறது உள்ளம்.

அது எப்படி

வார்த்தைகளை சிட்டுக் குருவி போல

குழந்தை போல

வைத்திருக்கிறாய்.

நீறோ

MARIMUTHU SIVAKUMAR'S POEM

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Despite searching

too many a time

probing farther

in the heap of corpses

he was not to be found.

Going on hunger strike

holding aloft a placard

thus in numerous non-violent ways

I searched.

All these grim and frowning

the global leaders stomached

You were the one who had instilled

lots of hopes in me.

The one who had uprooted slavery

and thrown it off.

The one who had taught the significance

of individual liberty

You were the one who trained me

to live as I

when you were not by my side.

Whenever my feet touch this soil

I would roll down in this grand space

filled with your memory.

I would strive to embrace this land

The fragrance of the soil

I would stuff into my heart

as something so sacred.

Eager to see you

I become restless and breathless.

The East to be seen

thanks to thee

is inside me.

I turning into a painting

in the metaphor you brought into being

All these and more

would thrive

as you arrive.

Discarding feelings and

using dreams as balms _

I shun this ploy

all the way.

He is somewhere faraway.

Marimuthu Sivakumar

இன்னும் தொலைவில்.

பிணக்குவியலுக்குள்

பலமுறை தேடியும்

அவன் கிடைக்கவில்லை.

பட்டினி கிடந்து

பதாதைச்சுமந்து

பல அகிம்ஷை வழியில்

தேடினேன்..

இவையனைத்தையும்

தலைவர்களும்

உலகமும் உம்மென

சகித்துக்கொண்டது.

என் இதயத்துக்குள்

பல நம்பிக்கைகள்

ஊட்டியவன் நீ.

அடிமைத்தனத்தை

வேருடன் பிடுங்கி எரிந்தவன்.

தனி மனித சுதந்திரத்தின்

சூட்சுமத்தை கற்பித்து சென்றவன்.

நீ இல்லை என்ற பொழுதில்

நான் நானாக வாழ

பயிற்றுவித்தவன்.

மண்ணில்

கால்கள் படும்போதெல்லாம்

உன் நினைவால்

இப் பெருவெளியில் புரள்வேன்.

நிலத்தை கட்டி அணைக்க முயல்வேன்.

மண்ணின் வாசத்தை

மகத்துவமாய் நெஞ்சுள் திணிப்பேன்.

உன்னை காணும் வேகத்தில்

என்னுள் பரபரப்பு,

உன்னால் காணப்போகும் கிழக்கு எனக்குள்,

நீ வடித்த படிமத்துள்

நான் ஓவியமாதல்

இத்தனையும் உன் வரவால்

மிளிரும்.

உணர்வுகளை புறம் தள்ளி

கனவுகளில் ஒத்தடம்போடும்

ஜாலத்தை தள்ளுகிறேன்.

அவன் எங்கோ தொலைவில்.

~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்