RAVI SUBRAMANIAN'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

RAVI SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ENLIGHTENMENT

As if suffice to have remained there

It had just then dropped down

from the tree.

One or two more days

With no complaints whatsoever

it lies there

eyeing the sky

silently bearing the heat of sun

swaying in the wind

in its fleeting lifetime

Let my hands also

feel it _

Wishing so

I picked it up.

Oh so soft so colourful

so fragrant so wonderful

With no trace of ‘I”

So still, tranquil, Oh My!

Placing it gently down

I walked on

with those words read long ago

ringing in me:

‘Transform into a flower, if you can!”

ஞானம்

போதும் போதும் இருந்ததென

அப்போதுதான் உதிர்ந்தது மரத்திலிருந்து

இன்னும் ஒரு நாளோ

இரு நாளோ

புகாரேதுமின்றி

வான் நோக்கிக் கிடக்கிறது

வெயிலையும் வாங்கிக்கொண்டு

காற்றுக்கு அசையும் அதை அதன் சொற்ப வாழ்வில்

என் கரங்களும் ஸ்பரிசிக்கட்டுமேயென

எடுத்தேன்

எத்தனை ம்ருது, வண்ணம், வாசனை, வடிவம்.

தான்மை இல்லை சலனமில்லை

மெல்ல அதை தரையிலேயே

வைத்துவிட்டு நடந்தேன்

எப்போதோ படித்தது

நினைவுக்கு வர

நீங்கள் மாறவேண்டும்

ஒரு மலரைப்போல என்று.

(2)

THE RIVER

Wonder how so amply fills up

that space

In the desert of the lengthy river of

far-flung distance

Oh how very astonishingly

the mirage floats and meanders

Sweat pouring out

I am returning home

finding comfort

that right now

this at least is seen.

நதி

எப்படி

நிரம்புகிறதெனத் தெரியவில்லை

அவ் வெளி

நீள் ஆற்றின் நெடுந்தொலைவின் பாலையில்

அப்படி மிதந்தலைகிறது

கானல் நீர்

வியர்வை வழிய

வீடு திரும்பிகொண்டிருக்கிறேன்

இப்போதைக்கு

அதாவது தென்படுகிறதேயென்ற

ஆறுதலுடன்.

SHANMUGAM SUBRAMANIAM'S POEM

 A POEM BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I remain watching the bird

crossing the spot where I am

Whether it has fully crossed _

wonder how to confirm….

Should pursue it till it disappears from sight,

not to be spotted even as a tiny dot

As it merged with the hour-line

along the horizon

the scene disbands.

Though not renouncing the soil

that moves not away from legs

yet, the chance of becoming the earth

slipping and racing beneath the bird,

albeit rarely, does befall us,

Yes?

Shanmugam Subramaniam

நான் நின்றிருக்கும் இடத்தை கடந்து கொண்டிருக்கும்

பறவையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

முழுமையாக கடந்துவிட்டதாக

எதை வைத்து முடிவு செய்வது

புள்ளியாய்க்கூட தென்படாது போகும்வரை தொடர வேண்டும்

தொடுவானில் பொழுதின் கோட்டினில் ஒன்றியதும்

விலகுகிறது காட்சி

கால்களின்வசமிருந்து விலகாதுள்ள பூமியைத்

துறக்காதிருந்திருந்தாலும்

பறவையின் கீழ் நழுவியோடும் பூமியாதல்

எப்போதேனும் வாய்த்துவிடத்தானே செய்கிறது.

- எஸ்.சண்முகம் -

OLUVIL SHIBA SHIBA'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

OLUVIL SHIBA SHIBA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I remember burying several Moons

that turned the heart cool.

Now

that spot might have turned into a

floral-garden;

or, a snow-pouring region.

Memory failing

the heart trails

searches for it .

For,

keeping awake and creating Moons

don’t we require at least an eon?

மனம்குளிரவைத்த சில நிலவுகளை

அங்கு புதைத்து வைத்த ஞாபகம்...!!!

இப்போது...

அந்த இடம் பூங்காவனமாகியிருக்கலாம்....!!!

பனி பொழியும் பிரதேசமாகியிருக்கலாம்....!!!

வழிமறந்து தடம் தேடுகிறது மனம்...

விழித்திருந்து நிலவுகள் செய்ய அடுத்து ஒரு யுகமாகலாம் என்பதனால்தானோ???

#Shiba

(2)

Those golden words

thrown into a brook

are swirling so choked.

Befriending soft waves

unseen to the eyes

twirling as lightning rays

they console themselves.

Let the load in their heart mitigate

Let their abdominal rim cool

Thee I should learn wholesome

Waiting at the bay I am

for all time.

நீரோடைக்குள் எறியப்பட்ட

அந்தப் பொன் மொழிகள்

மூச்சுத்திணற திணற ச்சுழியோடிக்கொண்டிருக்கின்றன.....

மின்னல் கீற்றுக்களாய் நெளியும்

புலப்படா மென் நீரலைகளுடன்

நட்புக்கொண்டு மனம்தேற்றுகின்றன.....

குறையட்டுமதன் மனப்பாரம்

குளிரட்டும்மதன் அடிவயிற்றோரம்...

நிறைவாக நேசித்து உங்களை நான் வாசிக்க வேண்டும்....

முகத்துவாரத்தில் நான் காத்துக்கொண்டேயிருப்பேன்......

#சேமிப்பாளனாய்......

ஷிபானி முஹமட்

ஒலுவில்

MALINI MALA'S POEM

 A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The birthday of one’s child

dead and gone is

the cruelty of life that has squeezed poison

inside nectar

and packed it with precision;

the total erosion of faith

on all religions

to which through prayers

hope added on

the all-time damning curse

of inner sanctums

that spit on those human vultures

lying in wait

having as targets

all too vulnerable hearts;

Gauthama’s vision of life….

And… is filled with the anguish

born of the wish

to swim fast

out of this sea of life so vast

that weighs you down

so you drown.

Malini Mala

•

இறந்து போன

மகவொன்றின்

பிறந்தநாள் என்பது,

அமிர்தத்துக்குள்

விடத்தைப் பொட்டலம்

கட்டித் திணித்த இந்த

வாழ்வின் குரூரமும் ,

பிரார்த்தனைகளின் மீது

நம்பிக்கையூட்டப்பட்ட

அத்தனை மதங்களின் மீதான

நம்பிக்கையிழப்பும்,

பலவீனப்பட்ட

மனங்களைக் குறிவைத்துதே

காத்திருக்கும்

மனிதக் கழுகளின் மீது

காறியுமிழும்

கர்ப்பக்கிரகங்களின்

ஜென்மசாபமும்,

கௌதமனின்

இந்த

வாழ்வு மீதான

தீர்க்கதரிசனமும்,

மற்றும் .....

அழுத்தி அமுக்கி

உள்ளிழுக்கும்

இப்பிறவிப்பெருங்கடலை விட்டு

சடுதியில்

நீந்தி வெளியேறத்துடிக்கும்

தவிப்புக்குமுரியதாகும். .

PERUMAL ACHI'S POEM

 A POEM BY

PERUMAL AACHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The child is building house

in the sandy seashore.

Forming a pyramid shape

raising the forepart as high as possible

paving the entrance pushing aside the sand

creating an archway to enter inside

leaving the inner room vacant

Oh! What finesse!

Those who view it

very well dwell there for a few seconds

and return.

The child that has spent so many minutes

to construct it

wonder what it thought

dismantled the dream-house just like that!

Till it rebuilds

childhood memories keep drifting

as vagabond.

Perumal Achi

•

கடற்கரையில்

மணலில் வீடு கட்டிக் கொண்டிருக்கின்றது குழந்தை..

குவியத்தை வடிவமாக்கி,

இயன்ற வரை முகப்புயர்த்தி,

வாசல் விலக்கி,

வளைவாய் உள்நுழையும் இடமொதுக்கி,,

உள்ளறையில் வெற்றிடமாக்கி

அடடா என்ன நேர்த்தி.!

பார்ப்பவர்கள் சில நொடிகள் வாழ்ந்து திரும்புகின்றனர்..

கட்டுவதற்கு பல நிமிடங்கள்

செலவிட்ட குழந்தை என்ன நினைத்ததோ சட்டெனக் கலைத்துவிட்டது கனவு இல்லத்தை.!

மீண்டும் கட்டும்வரை

வீடற்ற மனநிலையில் சுற்றித் திரிகின்றன பால்ய காலத்து நினைவுகள்..

KO.NATHAN(EGATHUVAN)'S POEM

 A POEM BY GOPAL.NATHAN(EGATHUVAN)

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*first Draft)

THE 7TH CHILD OF NATURE

From the 10th floor of the multi-storeyed building

where I live

I am evaluating the void of sky.

The songs of those birds living in the branches of trees

that are grown right up to the 8th floor

are heard in the 12th floor also.

The sound of the rain bringing down the raindrops

twirl and swirl as water-snakes upon the

dead leaves dropping off the trees in flutter.

In the stormy wind the leaves entering inside

through the window

sway as birds all over the room.

My cabin has turned a veritable woodland.

The tank fish leaping beyond the fibre glass

and search for the river inside the leaves.

In the water splashed

river trickles on the floor.

The doves that daily eat the bread slice

that I throw near my cabin

send back the weight of the wheat

to the field itself.

The city glows in electricity

The trees have kept hidden

the darkness of night.

Changing facets of day

Trees alone savour.

I too am

Nature’s 7th child.

இயற்கையின் 7 வது குழந்தை.

***********************"**""**

"

நான் வசிக்கும் மாடி வீட்டின்

10 வது தளத்திலிருந்து

வானத்தின்

வெறுமையை அளவீடு செய்கிறேன்.

"

08 வது தளம் வரைக்கும்

வளர்ந்திருக்கும் மரங்களின் கிளைகளில் வாழும் பறவையின் பாடல்கள்

12 வது

தளத்திற்கும் ஒலிக்கச் கேட்கிறது.

"

வானம்,

மழைத்துளிகள் இறக்கும் ஒசை

மரங்களின் விழுகின்ற சலசலப்புக்களில் சருகுகளின்

மேல் நீர்ப்பாம்பாய் நீள்கின்றன.

"

பெருங்காற்றில் சாளரத்தின் வழியே

உள்நுழையும் இலைகள்

அறையெங்கும் பறவையாய் அசைகிறது.

ஒரு வனமாகிப் போனது என் வீடு.

"

தொட்டி மீன்கள்

கண்ணாடி இழை தாண்டி

துள்ளிக் குதித்து

இலைகளுள் நதியை தேடுகிறது.

தெறித்த நீரில் தரையில் கசிந்தது நதி.

"

அறை அருகே

நான் போட்ட ரொட்டித்துண்டையை

தினம் கொத்தி தின்னும் புறாக்கள்

கோதுமை மாவின் கனத்தை

வயல்வெளிக்கே திருப்பி கொண்டிருந்தன.

"

மின்னொளியில் ஒளிரும் நகரம்

இரவின் இருளை

மரங்கள் ஒளித்து வைத்திருந்தது.

பொழுதுகளை

மரங்கள் மட்டுமே ரசிக்கிறது.

"

நானும்

இயற்கையின் 7 வது குழந்தை.

•

ஏகத்துவன்.