MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BUDDHA’S ANGST

Rain Raging Sun Chill Snow....

Buddha remained deep in meditation

He remained plunged

Pushing aside Yasodhara, Kith and kin

Desires

So as to turn him into a Siddha.

Before witnessing the joys and sorrows of domestic life

Seeing the transient nature of worldly life...

He started meditating.

Not being able to join hands with the world

which is sunk in sorrow not knowing

the meaning of life

Buddha stood alone.

Then,

Realizing that it would be impossible

To bring together humanity

divided in differences

he attained Samaadhi.

Eventually

Would He who gifted his sermons to the world

Now being made a pawn in the political game

once again turn into a king

a humanbeing.......

புத்தனின் துயரம்.

மழை வெயில் குளிர் பனி ...

தியானத்துள் இருந்தான் புத்தன்.

யசோதரையை உறவுகளை

ஆசைகளை

புறம் தள்ளி தன்னை சித்தனாக்கிக்கொள்ள

மூழ்கி கிடந்தான்.

இல்லற இன்ப துன்பத்தை காணும் முன்...

உலக நிலையாமைக்

கண்டு... தவமிருந்தான்.

உலக வாழ்வின் அர்த்தம் புரியாமல்

துன்பத்துள் மூழ்கி வதையுறும் உலகோடு ஒன்றிணைய இயலாது நின்றான் புத்தன்.

பிறகு பேதங்களால் பிளவுரும் மனித குலத்தை

ஒன்றிணைக்க முடியாதென

சமாதியானான் .

முடிவு-

தன் போதனைகளை

உலகிற்கு பரிசளித்தவன்

தன்னை

அரசியல் பகடை சிலையாக்குவதால்

மீண்டும் அரசனாக

மனிதனாயிடுவானோ..?

~~~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 TWO POEMS BY 

KADANGANERIYAN RIHARASUTHAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

1.HOSPITAL NOTES

1

The tears rolling down the eyes of the doctor

forsaking the patient after hours of struggle

have the hue of God’s blood

2

Between the room waiting to see daughter’s newborn

and the delivery room

have to cross the distance of a generation

3

Confirming the first pregnancy

and coming out of the doctor’s room

the wife’s eyes bear the poem unwritten

which the husband begins to read.

4

For getting inside

and going out

separate entrances.

5

No great distance between

Labour Room

and Mortuary.

6.

He who keeps listening to his manager’s abusive words

Jerked by the voice of nurse saying “Sir, you are next”

In that split-second turning oblivious of everything

The medical rep sells his own self.

7.

Behind the language of a doctor’s prescription which is legible to a particular pharmacist alone

there stands a medical representative.

மருத்துவமனைக் குறிப்புகள்:

1. நீண்ட போராட்டத்திற்குப் பிறகு

நோயாளியை கைவிடும் மருத்துவரின் கண்களிலிருந்து கசியும் கண்ணீருக்கு

கடவுளுடைய குருதியின் நிறம்.

2.

மகளுக்கு பிறந்த குழந்தையை பார்க்க

காத்திருக்கும் அறையிலிருந்து பிரசவ அறைக்கு இடையே

ஒரு தலைமுறைக்கான தூரத்தை கடக்க வேண்டியதிருக்கிறது.

3.

முதல் கர்ப்பத்தை உறுதி செய்துவிட்டு

மருத்துவருடைய அறையிலிருந்து வெளியே வரும் மனைவியின் கண்களில் குடியிருக்கும் எழுதப்படாத கவிதையை வாசிக்கத் துவங்குகிறான் கணவன்

4.

உள்ளேகவும்

வெளியேறவும் வெவ்வேறு வாசல்கள்

5. பிரசவ அறைக்கும்

பிணவறைக்கும்

வெகுதூரமில்லை'.

6.

தொலைபேசியில் மேலாளரின் வசைக்கு செவி கொடுத்த படியிருப்பவனை

சார் அடுத்து நீங்க தான் என செவிலின் குரல் உசுப்ப

கிடைக்கும் மீச்சிறு நொடிக்குள் யாவற்றையும் மறந்து தன்னையே விற்கிறான் மருத்துவப் பிரதிநிதி

7.

குறிப்பிட்ட மருந்தாளுனருக்கு மட்டுமே புரியும் படி எழுதும் மருத்துவரின் பரிந்துரை மொழிக்குப் பின்னால் ஒரு மருத்துவப் பிரதிநிதி இருக்கிறான்

(2)

The Temple Car gone around

should return to its shed

Was it because those who came and went pulled

that it had returned to its place

As the rightful ones too touched it

It moved – isn’t it

One and all do

operate thus

Riddles beyond the reach of Science

are always there

Though God is One

Is the One seated in the sanctum sanctorum

And the One going on a procession

one and the same?

One and all has time appropriate

Though somewhat more or less

Take the course of water

If more

Tears of Joy

Less means

Go dip your head in the river and return

Water knows

The art of dissolving everything and

escaping one and all

and so running on

Be water

Or else

Be Watery

ஊர் சுற்றப் போன

தேர் நிலை வந்தாக வேண்டும்

வந்தவரும் சென்றவரும் இழுத்ததாலா நிலைதிரும்பியது

பாத்தியப்பட்டவர்களும்

உரிமையானவர்களும் கைவைத்ததால் தானே நகர்ந்தது.

அததது அப்படித்தான்

அறிவியலுக்கு அப்பாற்பட்ட புதிர்கள் உண்டு எப்போதும்

என்னதான் தெய்வம் ஒன்றென்றாலும்

கருவறையில் வீற்றிருப்பதும்

உற்சவராக உலாப்போவதும் ஒரே மனநிலையில் தானா

அததற்கு ஒரு காலம் உண்டு

கூடக்குறைய இருந்தாலும்

நீர் வழிப் படு

நிறைந்தால் ஆனந்தக் கண்ணீர்

குறைந்தால்

ஆற்றில் தலைமூழ்கி வா

தண்ணீருக்குத் தெரியும்

அத்தனையையும் கரைத்து யாருக்கும் அகப்படாமல் ஓடும் சூட்சுமம்

தண்ணீராக இரு

அல்லாது போனால்

நீர்மையோடிரு...

(கடங்கநேரியான்)

THENMOZHI DAS

 TWO POEMS BY 

THENMOZHI DAS

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Rendered in English by Latha Ramakrtishnan(*first Draft)

1. HUNGER

A pain so intense

might devour even the sea’s expanse

Sun’s golden sour taste

is not fit for gulping

Even if Humans toil with their nerves stretching out

dangling

and shower the firms with the yields

It proves not sufficient to its chimneys that burn money.

The wind doesn’t blow fiercely cool

for the workers

The moon too doesn’t grow as

healing the wounded heart.

Holding the creeper of the Vettrilai Valli Kizhangu

My tears tell:

You should flow as blood into the body of those

who know the value of your tuber

So as not to be stamped by anyone’s feet

the cows go dragging the dawn

with their thick ropes

The way even the dead live in our memories

people’s bitter existence

remains unknown to the State

Living

before and after voting -

shrunken socks – just that.

My Beloved Desert Rose

Your midday would come – You

should munch and swallow the Sun

and so quench your hunger then.

பசி

~

குறிப்பிடத்தக்க மகாவலி

கடலையும் உள்விழுங்கக் கூடும்

சூரியனின் பொன் கசப்பு

அருந்தத் தக்கதல்ல

மனிதர்கள் நரம்புகள்

வெளித்தொங்கும் அளவுக்கு உழைத்து

நிறுவனங்களுக்கு கொட்டினாலும்

பணம் எரிக்கும்

அதன் புகைக்கூண்டுகளுக்கு போதவில்லை

உழைப்பாளிகளுக்கென காற்று

உறக்க வீசுவதில்லை

சந்திரனும் ரணப்பட்ட இருதயத்திற்கு

இதமாக வளர்வதில்லை

முற்றத்து வெற்றிலை வள்ளிக் கிழங்கின்

கொடிபிடித்து என் கண்ணீர் சொல்கிறது

உன் கிழங்கின் அருமை தெரிந்தவர்

உடலுக்குள் நீ ரத்தமாய் பாயவேண்டும்

எவர் காலிலும் மிதிபடக்கூடாதென

அதிகாலைப் பொழுதினை மாடுகள்

தன் கழுத்தின் கனத்த கயிறுகளால்

இழுத்துப் போகின்றன

இறந்தவர்கள் நம் நினைவுகளில்

வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் விதம்கூட

மக்களில் மனம்கசந்த இருப்பு

அரசுக்கு தெரிவதில்லை

வாழ்தல்

வாக்களிப்பதற்கு முன்னும் பின்னும்

கசங்கிய காலுறை அவ்வளவே

என் அன்புக்குரிய பாலைவன ரோஜாவே

உனக்கான நடுப்பகல் வரும் -நீ

பசிதீர சூரியனை மென்று தின்ன வேண்டும்

~

2. SOONU

In an iron door your tiny tender hand keeps swaying Soonu

None believes

You being and growing inside me

You opening the door

just as blowing the breath to create bubbles

out of soap-water

You calling out Mother and come running

Caressing the cheek with flowers

Calling the sands as capsules for me

Converting the night into a swing

Scattering my eyes as the Tenth part

Turning sleeps into smiles

Taking out the depth of land

and you applying ‘pottu’ on my forehead

You writing your father’s name in the

core of soul

That even inside my heart I give you life through the Placenta

None believes Soonu.

சூனு

~~~~~

இரும்புக் கதவொன்றில் உனது பிஞ்சுக் கை அசைந்து கொண்டேயிருக்கிறது சூனு

யாரும் நம்புவதில்லை

எனக்குள் நீ வளர்வதை வாழ்வதை

சோப்புக் கரைசலால் குமிழ் படைக்க

மூச்சுக் காற்றை ஊதுவது போல்

நீ கதவு திறப்பதை

அம்மா என அழைத்தபடி ஓடிவருவதை

பூக்களால் கன்னத்தில் ஒத்தடமிடுவதை

மணல்களை எனக்கான மாத்திரைகள் என்பதை

இரவை ஊஞ்சலாக்குவதை

எனது கண்களை தசமபாகமாக சிதறவிடுவதை

நித்திரைகளைப் புன்னகையாக்குவதை

நிலத்தின் ஆழத்தை எடுத்து

நீ எனக்குப் பொட்டு வைப்பதை

உனது அப்பாவின் பெயரை ஆன்மாவின் தண்டில் எழுதுவதை

மனதிற்குள்ளும் நஞ்சுக்கொடி வழியாகத்தான் உனக்கு உயிர் தருகிறேன் என்பதை

யாரும் நம்புவதில்லை சூனு

Composed By - தேன்மொழி தாஸ்

14.11.2016

11.04pm

Photo credit , Iyyappa Madhavan

Background painting: Thenmozhi Das

Painted at 2010

..................................................................................................................................

* கவிஞர் தேன்மொழி தாஸின் சூனு கவிதையை நான் ஏற்கெனவே மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன் என்பது பிறகுதான் ஞாபகம் வந்தது. அந்த எனது மொழிபெயர்ப் பையும் இங்கே தந்துள்ளேன். இரண்டு மொழிபெயர்ப்பு களுக்கும் இடையே உள்ள ஒற்றுமை, வேற்றுமைகளைப் பார்ப்பது சுவாரசியமாக இருக்கிறது.

..................................................................................................................

On an iron gate your soft tiny hand

keeps swaying

Soonu

Nobody believes

that you grow inside me

reside there

That you open the door

Just the way you blow

your breath

to create bubbles out of soap-water mix

That you come running

calling “Mummeee”

Kissing me with flowers on the cheek

Calling sands as capsules meant for me

Turning the night into a swing

Scattering my eyes into ten slices

Converting my sleeps into smiles

Digging out the depth of soil

adorning my forehead with a dot

That you write your father’s name

on soul’s vertebrae

That even in my heart I give you life

through the umbilical cord

None believes it all

None believes it at all, Oh Soonu

MADHURA

 A POEM BY 

MADHURA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DREAM’S NOTATION

The snow-streaks that clamp

when the eyes close

multiply the ordinal numbers.

They swim inside the body

As tiny fish.

The canine teeth that grow

in sleep’s moss

slowly munch and tear off

the skin of silence.

Each dream is a serpentine lying curled

near the door that can’t be opened.

Its very curl is Language

Its dripping venom, Music.

Upon the head of shadows

Birds sans hues screech

Their voice

as the resonance of temple bell

shakes the dream’s bones.

Dream

is dense blood-sand

spreading in sleep’s liver

The suns sprouting in it

show but directions incomplete

Mind there

metamorphosing into the black feather

of the dark eagle devouring its own self

sheds off its own throb.

Unable to identify the dreams floating in the

Space

the index-finger

remains shocked to the core.

கனவின் குறீயீடு

கண்கள் மூடும்போது

கவ்விக் கொள்ளும் பனிக்கீற்றுகள்

தோற்றப் பெருக்க

எண்களைக் கூட்டுகின்றன.

அவை

சிறு மீன்களென

உடலுக்குள் நீந்துகின்றன.

உறக்கத்தின் பாசியில்

முளைக்கும் கோரைப் பற்கள்,

மௌனத்தின் தோலை

மெல்ல மென்று கிழிக்கின்றன.

ஒவ்வொரு கனவும்

திறக்க முடியாத கதவின் பக்கத்தில்

வளைந்து கிடக்கும் அரவம்

அதன் சுருளே மொழி,

அதன் சொட்டும் நஞ்சே இசை.

நிழல்களின் தலையில்

வண்ணமில்லா பறவைகள் கூவுகின்றன;

அவற்றின் கூவல்

இடிந்த கோயிலின் மணியோசை போல

கனவின் எலும்புகளைக் குலுக்குகின்றன.

கனவு

உறக்கத்தின் வயிற்றில்

படரும் அடர்ந்த இரத்தமணல்;

அதில் முளைக்கும் சூரியர்கள்

முழுமையற்ற திசைகளை மட்டுமே காட்டுகின்றனர்.

மனம் அங்கே

தன்னைத்தான் உண்டுகொண்டிருக்கும் கருங்கழுகின்

கருப்பு இறகாய் மாறி,

தன் துடிப்பைத் தானே உதிர்த்து விடுகிறது.

அந்தரவெளியில்

மிதக்கும் கனவுகளை

அடையாளங் காட்ட

இயலாமல் திகைக்கிறது

ஆட்காட்டி விரல்.

மதுரா