A POEM BY
MADHURA
Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
when the eyes close
multiply the ordinal numbers.
They swim inside the body
As tiny fish.
The canine teeth that grow
in sleep’s moss
slowly munch and tear off
the skin of silence.
Each dream is a serpentine lying curled
near the door that can’t be opened.
Its very curl is Language
Its dripping venom, Music.
Upon the head of shadows
Birds sans hues screech
Their voice
as the resonance of temple bell
shakes the dream’s bones.
Dream
is dense blood-sand
spreading in sleep’s liver
The suns sprouting in it
show but directions incomplete
Mind there
metamorphosing into the black feather
of the dark eagle devouring its own self
sheds off its own throb.
Unable to identify the dreams floating in the
Space
the index-finger
remains shocked to the core.
கனவின் குறீயீடு
கண்கள் மூடும்போது
கவ்விக் கொள்ளும் பனிக்கீற்றுகள்
தோற்றப் பெருக்க
எண்களைக் கூட்டுகின்றன.
அவை
சிறு மீன்களென
உடலுக்குள் நீந்துகின்றன.
உறக்கத்தின் பாசியில்
முளைக்கும் கோரைப் பற்கள்,
மௌனத்தின் தோலை
மெல்ல மென்று கிழிக்கின்றன.
ஒவ்வொரு கனவும்
திறக்க முடியாத கதவின் பக்கத்தில்
வளைந்து கிடக்கும் அரவம்
அதன் சுருளே மொழி,
அதன் சொட்டும் நஞ்சே இசை.
நிழல்களின் தலையில்
வண்ணமில்லா பறவைகள் கூவுகின்றன;
அவற்றின் கூவல்
இடிந்த கோயிலின் மணியோசை போல
கனவின் எலும்புகளைக் குலுக்குகின்றன.
கனவு
உறக்கத்தின் வயிற்றில்
படரும் அடர்ந்த இரத்தமணல்;
அதில் முளைக்கும் சூரியர்கள்
முழுமையற்ற திசைகளை மட்டுமே காட்டுகின்றனர்.
மனம் அங்கே
தன்னைத்தான் உண்டுகொண்டிருக்கும் கருங்கழுகின்
கருப்பு இறகாய் மாறி,
தன் துடிப்பைத் தானே உதிர்த்து விடுகிறது.
அந்தரவெளியில்
மிதக்கும் கனவுகளை
அடையாளங் காட்ட
இயலாமல் திகைக்கிறது
ஆட்காட்டி விரல்.
மதுரா
No comments:
Post a Comment