THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

 A POEM BY

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

Rendered in English by latha Ramakrishnan

We wished to shun two sides

I throw the stone called joy

She sets off to fly

the bird called worry

In a nightspot

All these had come about

Each one’s memories

In each one’s course

It dawned

I in Joy sans Joy

She in Worry sans Worry

Again we await the advent of night

Away from the duality of the present

for something else

Nothing else.

இரு பக்கங்களை

தவிர்க்க விரும்பினோம்.

நான் சந்தோசமென்ற

கல்லை எறிகிறேன்

அவள் கவலை என்ற

பறவையினை பறக்க விடுகிறாள்.

ஓர் இரவு விடுதியில்

இத்தனையும் நடந்தன

அவரவர் நினைவுகள்

அவரவர் பாதையில்.

விடிந்தது

நான் சந்தோசமற்ற

சந்தோசத்திலும்

அவள் கவலையற்ற

கவலையிலுமிருந்தோம்.

மீண்டும் இரவுக்கென

காத்திருக்கிறோம்.

இக்கால இருமையிலிருந்து

வேறொன்றுக்காய்.

வேறொன்றுமில்லை.

-லலித்தா-

K.MOHANARANGAN

 A POEM BY

K.MOHANARANGAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First draft)

ENCOUNTER

A snail with shell broken.

As it crawled on

Along its trail

chanced to stumble upon a hedgehog.

Momentarily stopping and staring at each other

they proceeded to go on in their respective directions

In sleep that day

with skin so soft

the hedgehog lying in the

velvety cot

the dream of snail thereon

pricked by thorns and torn.

எதிர்கொள்ளல்

__________________

ஓடு உடைந்த

நத்தை ஒன்று,

தான் ஊர்ந்து செல்லும்

தடத்தில்

முள்ளெலி ஒன்றை

எதேச்சையாக

எதிரிடுகிறது.

ஒரு கணம் நின்று

ஒன்றையொன்று

உற்றுப் பார்த்த பின்

இரண்டும்

தத்தமது திசையில்

தொடர்ந்தேகின.

அன்றைய உறக்கத்தில்

மிருதுவான சருமத்தோடு

மெத்தென்ற கட்டிலில்

முள்ளெலி படுத்திருக்க,

நத்தையின் கனவையோ

முட்கள் குத்தி கிழித்தன.

K.MOHANARANGAN

KAVIN MALAR

 A POEM BY

KAVIN MALAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ROUTE ALTERNATIVE

Release me from all your trivialities

Exempt me from your penalties

For my grievance that along your way

coarse stones and thorns are aplenty

Your response

sans an iota of concern

is

Come on, they are all born of Love

You know.

Is the course of Love.

so scarce of kindness?

A path without the trails of mercy

can’t be a path at all, you see.

All over the course

scorching sun without remorse

Seeing my bleeding feet

you wanted more of it.

The silk-carpets spread at the start

of the journey

are forever lost

Nor the flower plants

on both sides so fragrant.

Your hands which remained

entwined with mine

even after all these were gone

are no more seen.

Where will this passage end

I know.

Not for holding your hand again

do I wait

But, for a path branching out somewhere

So that I can move off from here.

மாற்றுப் பாதையில் செல்லவும்

----------------------------------------------------------

உன் அற்பங்களில் இருந்து என்னை விடுவித்து விடு

உன் தண்டனைகளில் இருந்து எனக்கு விலக்கு தந்துவிடு

உன் பாதையில்

கரடு முரடான கற்களும் முட்களும் நிரம்பிக் கிடப்பதான

என் முறைப்பாடு குறித்து

கிஞ்சித்தும் அக்கறையற்ற

உன் பதில்

'அவை எல்லாமே அன்புதான்'

அன்பின் பாதை

இத்தனை இரக்கமற்றதா

கருணையின் தடயங்கள்

இல்லாத பாதை

என்ன பாதை

வழியெங்கும் மூர்க்கத்தின் வெயில்

என் பாதங்களின் குருதி கண்டும்

தணியவில்லை உனக்கு

பயணம் தொடங்கியபோதான

பட்டுக்கம்பள விரிப்புகள் இல்லை

நறுமணம் வீசும் மலர்ச்செடிகள்

இருமருங்கிலும் இல்லை

இவை இல்லாமல் போனபின்னும்

என்னுடன் பின்னிக்கொண்ட

உன் கைகள்

இப்போதில்லை

இப்பாதை

எங்கு முடியுமென அறிவேன்

நான் காத்திருப்பது

மீண்டும் உன் கரம் பற்றுவதற்கல்ல

இப்பாதையிலிருந்து விலக ஏதுவாய்

ஒரு கிளைப் பாதைக்காகவே

- கவின் மலர்

SOLAIMAAYAVAN

 A POEM BY

SOLAIMAYAVAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just the tree shade would suffice

I would have my dreams repose there

The shade of building

causes itching all over the body

Greater cities are indeed perilous

Can’t entrust in the hands of humans.

They are more dangerous.

Along with my dreams

they ask my very life

as human sacrifice.

I have to go past

bending folding curling creeping

and what not

With the wings broken a little

ripened dry leaves

softly all too softly

sprinkle all over my being

as flowers myriad

Tree shade would be enough

I would have my dreams repose there.

மரத்தடி நிழல்போதுமானது

என் கனவுகளை இளைப்பாறுதல் வைப்பேன்

கட்டிட நிழல் உடம்பெங்கும்

நமைச்சல் உண்டாக்குகிறது

பெருநகரம் ஆபத்தானது

மனிதர்களிடம் ஒப்படைக்க முடியாது

அதை விட ஆபத்தானவர்கள்

கனவுகளுடன்

என்னையும் நரபலி கேட்கிறார்கள்

நெளிந்து

குழைந்து

வளைந்து தான் கடக்கவேண்டியிருக்கிறது

கொஞ்சம் சிறகுகள் ஒடிந்து

பழுத்த சருகுகள்

சன்னம் சன்னமாக என் மேனியெங்கும்

பூக்களாக தூவ தூவ

ஒரு மரத்தடி நிழல் போதுமானது

என் கனவுகளை இளைப்பாறுதல் வைப்பேன்

சோலைமாயவன்

FATHIMA NALEERA

 A POEM BY

FATHIMA NALEERA

Rendered in english by latha ramakrishnan(* First Draft)

STERILE WIND

At times….

The clouds appear as the wings

Of angel

As flying horses

As bird of surreal painting

As bizarre animals of the ancient days

As the march of waves radiant

As the giant torso of the mountain peaks

You don’t feel surprised about this – right?

Between human mind and the cloud

No great difference - behold

Clouds are dispersed with their directions changed

By wind

Hun=man hearts segregate into roots myriad

By thoughts

Some dream of throwing stones

and injure the cloud

Some hasten to wound the hearts

day-in and day-out – Alas.

But,

I have some knots

for my own self

And all their indifference

I will collect and throw off as

trash.

If they come as sand-castles

I will gain the boon

of being the rain-cloud - Yes.

Some coming as wind

try to rub against me

and ignite.

But I know very well

That these lot are but

Wind sterile.

Yet I…..

Will fly with all my thoughts radiant

and join the clouds

as Bird Unique.

மலட்டுக் காற்று

——————

-பாத்திமா நளீரா-

சிலநேரம் ....

மேகங்கள் தேவதையின் சிறகுகளை போலவும் ...

பறக்கும் குதிரையைப் போலவும் ...

சில விநோதமான ஓவியப் பறவை போலவும் ...

பண்டைய காலத்து விசித்திர

மிருகங்களைப் போலவும் ...

மினு மினுப்பான கடல் அலைகளின்

அணிவகுப்பு போலவும்...

மலை முகடுகளின் பெருத்த உடம்பை போலவும் ....

காட்சியளிக்கும்

இதில் உங்களுக்கு வியப்பேதும் இல்லைதானே...

மனித மனதிற்கும் மேகத்திற்கும்

பெரிய வித்தியாசம் இல்லை

காற்றால் திசைமாறி பிரிக்கப்படுகிறது மேகம்

மனித மனங்கள்

எண்ணங்களால்

பல வேர்களாக பிரிக்கப்படுகின்றன...

சிலர் கற்களை எறிந்து மேகத்தை காயப்படுத்த

கனவு காண்கிறார்கள்

சிலர் சொற்களால்

மனங்களை காயம்படுத்த

விரைகிறார்கள்....

ஆனால்

எனக்கு நானே சில

முடிச்சுகளை வைத்துள்ளேன்

இவர்களின் உதாசீனங்களையெல்லாம் குப்பையைப் போல்

அள்ளி வீசிவிடுவேன்..

இவர்கள் மணல் வீடுகளாக

வந்தால் ...

நான் மழைபொழியும் மேகமாக

வரமெடுப்பேன் ...

S.SAKTHI

 POEMS BY

S.SAKTHI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Rain during daytime

Stars' arrival during nights

At least now I should talk to someone

Under the cool shade of the moon

drawn by children

there recline

Words meant for my poem to be coined.

*

Come tomorrow

We can meet, say thee

How to wade through tonight

All by myself

What should be done for that?

For thirst

There is no water

You alone remain

Deep down in my heart

As Amrit.

*

What at all I can pen

about Rain

Can there be anything superior

than having a child’s nature

*

We want not water

We want not thee dear

Want not land

Want not our native place

Want not power

Want not share in governance

We who know not how to live

Want nothing at all

Except crematorium for the departed souls.

As living corpses we are – Alas.

*

I see the rain

My heart, soaking in the boon.

*

In the Government’s Historical photo-exhibition

spanning many years

River Thenpennai is seen

shedding tears

*

At each and every threshold

‘Arali’ plant and’ Rose plant’ have begun to sprout.

Where is my Neem Tree and Moringa Tree?

Grandma’s tales

make me recall those Sundays

always

wherein

before having meals

we were given

sugar-filled rice-balls so divine.

*

One for father

One for elder sister

One for elder brother

One for younger brother

One for me

One for the puppy too

Thus tonight’s hunger

is raken care of by these riceballs.

What do we have in store

For tomorrow’s hunger

In Time’s legs that speed past

Hunger’s Life is held fast.

பகலில் மழை

இரவுகளில் நட்சத்திரங்களின் வருகை இப்பொழுதேனும்

யாருடனாவது

நான் பேசவேண்டும்

குழந்தைகள் வரைந்த

நிலவின் நிழலில் இளைப்பாறிக்கொண்டிருக்கிறது

என் கவிதைக்கான சொற்கள் ,

*

நாளைக்கு வா

சந்திக்கலாம் என்கிறாய்

இன்றைய இரவை

என்ன செய்து நானே கடப்பது

தாகத்துக்கு தண்ணீர் இல்லை

நீ தான் இருக்கிறாய்

என் நெஞ்சு

குழிக்குள் அமிர்தமாய் ,

*

மழை குறித்து

அப்படி என்னத்த எழுதி

கிழித்திட போகிறேன்

மனம் குழந்தையாக

இருப்பதை விடவா ,

*

நீர் வேண்டாம்

நீ வேண்டாம்

நிலம் வேண்டாம்

ஊர் வேண்டாம்

அதிகாரம் வேண்டாம்

ஆட்சியில் பங்கும் வேண்டாம்

வாழ தெரியாத எங்களுக்கு

எதுவும் வேண்டாம்

செத்தால் எரிக்க சுடுகாடு வேண்டும்

நடமாடும்

பிணங்களாய் நாங்கள் ,

*

மழை பார்க்கிறேன்

நனைந்து கொண்டிருக்கிறது இதயம்

*

அரசின் வரலாற்று

புகைப்பட கண்காட்சியில்

அழுதபடி காட்சியளிக்கிறது

தென்பெண்ணை ஆறு ,

*

வாசலுக்கு வாசல்

முளைக்க தொடங்கிவிட்டன

அரளி செடியும் ரோஜா செடியும்

எங்கே என்

வேப்பிலை மரமும்

முருங்கை மரமும்

ஞாயிறு தினங்களில்

உணவுக்கு முன்

உருண்டை பிடித்து சக்கரை தினித்து

தின்னக்கொடுத்ததை

நினைவுட்டுகிறது

ஆயா சொல்லும் கதைகள் ,

*

அப்பாவுக்கு ஒரு உருண்டை

அக்காவுக்கு ஒரு உருண்டை

அண்ணனுக்கு ஒரு உருண்டை

தம்பிக்கு ஒரு உருண்டை

எனக்கு ஒரு உருண்டை

நாய்க்குட்டிக்கும் ஒரு உருண்டை

உருண்டைகளால் நிரம்புகிறது

இன்றைய இரவுக்கான பசி

நாளைய இரவுக்கு

என்ன செய்ய போகிறோம்

உருண்டோடுகிறது

காலத்தின் கால்களில்

பசியின் உயிர் ,

*

ச. சக்தி

அழகு பெருமாள் குப்பம்

பண்ருட்டி,