MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WORDS PASSIONATE

I arrested those words passionate

Not allowing them to wander away

And turned them into a poem

Upon the mountainous space.

All over, the mountain

remained radiant

as the Eastern Sun.

I saw there that from the words

spreading all over the mountain

the chapters or songs

for the dawn of mountains

being born.

Seeing it

an authoritative stone

stirred to capture the poem.

Pillars of Power

were installed

building a barricade

around my ardent words.

The primal roots of the mountains

that have grown strong and sturdy

thanks to the deadly dance of dominance

and words ardent

stirred deliriously.

There I saw

lines afresh of songs myriad

being born

from words filled with passion.

ஆசை மிகுந்த சொற்கள்..

ஆசை மிகுந்த சொற்களை

அங்குமிங்கும் அசையவிடாது

மலைவெளியில் கவிதையாக்கினேன்.

மலையெங்கும்,

கீழ் திசை தோன்றும் சோதியாய்

பிரகாசித்திருந்தது.

மலைகளில் பரவிய சொற்களிலிருந்து

மலைகளின் விடியலுக்கான

அத்தியாயங்கள் அல்லது பாடல்கள் பிறப்பதாக கண்டேன்,

இதை கண்ட

அதிகாரம் மிகுந்த கல்லொன்று

கவிதையினை ஆட்கொள்ள கிளர்ந்தது.

எனது ஆசை மிகுந்த

சொற்களைச் சுற்றி

அதிகார தூண்கள் நிறுத்தப்பட்டது.

அதிகார தாண்டவத்தால்

ஆசை மிகுந்த சொற்களால் வலுபெற்றிருந்த

மலைகளின் ஆணி வேர்கள்

வெறிபிடித்தாற் போல்

கிளர்ந்தன..

அங்கே,

ஆசை மிகுந்த சொற்களிலிருந்து

புதிய பல பாடல் வரிகள் பிறப்பெடுக்க கண்டேன்.

~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்.

HUMAIRA AL AMEEN

 A POEM BY 

HUMAIRA AL AMEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The butterflies drawn by thee

in the semblance of fish

should be painted with rainbow

You insist...

That they don’t fly

You remain stubborn

Stamping your feet on the floor

Upon the crops

That you had drawn in Green

You bring a vessel water-filled

and pour water on them.

For the plant that grows not

For the fish that swim not

For the living beings who don’t walk

And for the birds that don’t fly.

Entwining my heart with yours

Which think that all that

you have drawn

are alive and kicking

I learn to bring to life

all things drawn

to prevent you from shedding tears

My dearest…

Humaira AlAmeen

மீன்களைப் போல

நீ வரைந்த பட்டாம் பூச்சிகளுக்கு

வானவில்லைக் கொண்டு தான்

நிறம் தீட்ட வேண்டுமென்கிறாய்..

கால்களைத் தரையில்

தட தடவென அடித்து

அவை பறக்கவில்லையென

அடம் பிடிக்கிறாய்

பச்சையாய் நீ வரைந்த

பயிர்களின் மீதெல்லாம்

பாத்திரம் நிறைய

நீர் கொண்டு வார்க்கிறாய்

வளராத செடிக்காயும்

நீந்தாத மீன்களுக்கும்

நடக்காத உயிர்களுக்கும்

பறக்காத பறவைக்குமாய்

நீ வரைந்த அத்தனைக்கும்

உயிர் இருக்கிறதென்று

நினைக்கின்ற உன் மனதில்

நானும் இணைந்து கொண்டு

சித்திரங்களை உயிர்ப்பிக்க

கற்றுக் கொள்கிறேன்

என் செல்லமே நீ

அழக்கூடாது என்பதற்காய்..

~ ஹுமைரா அல் அமீன் ~

INSIGHT [ A BILINGUAL BLOGSPOT FOR CONTEMPORARY TAMIL POETRY) - MAY 2024 ISSUE

 INSIGHT 

[ A BILINGUAL BLOGSPOT FOR CONTEMPORARY TAMIL POETRY ]

MAY 2024 ISSUE

INSIGHT - MAY 2024

 

BOOMA ESWARAMOORTHY

 A POEM BY

BOOMA ESWARAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I have seen this man

coming in the evening everyday thus

when the early night has not yet started disrobing itself

and sitting in a black iron chair.

As one taken bath just then

he would be so fresh.

Without moving too close I sat next to him.

In front of us flower-plants galore

blooming without a care

unmindful of all there.

Of them there were many White Hibiscus flowers.

He too, a white Hibiscus

That we greeted each other exchanging ‘Good Evening’

Those White Hibiscus would have possibly noticed.

Beyond that we didn’t say anything to each other

Our mother tongues differ

Well, both of us and the flowers have

but one and the same poem to tell:

“In all places a New Street is there.

which is now an old street everywhere”.

முன்னிரவு தனது ஆடையை அவிழ்க்க துவங்கியிராத சாயங்காலத்தில் இவர் இப்படி தினமும் ஒரு கறுப்பு இரும்பு நாற்காலியில் வந்து அமர்ந்து கொள்வதை பார்த்திருக்கிறேன்.

இப்போதுதான் குளித்து முடித்தவரைப் போல புதிதாக இருப்பார்.

இவர் பக்கத்தில் ரொம்பவும் நெருங்காமல் அமர்ந்தேன்.

எங்களுக்கு எதிரே நிறைய பூச்செடிகள் யாரை பற்றியும் கவலைப் படாமல் பூத்திருந்தன.

அவைகளில் பல வெள்ளை செம்பருத்திகள்.

இவரும் கூட ஒரு வெள்ளை செம்பருத்திதான்.

நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் மாலை வணக்கம் சொல்லிக் கொண்டதை

வெள்ளை செம்பருத்திப் பூக்கள் கவனித்தும் இருக்கலாம்

அதற்கு மேல் நாங்கள் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. எங்களின் தாய் மொழி வேறுவேறு.

எங்கள் இருவரிடமும் பூக்களிடம் சொல்ல ஒரே ஒரு கவிதை இருக்கிறது.

“எல்லா ஊர்களிலும் ஒரு புதுத் தெரு இருக்கிறது. அது இப்போது ஒரு பழைய தெரு “

பூமா ஈஸ்வரமூர்த்தி

RAMESH PREDAN

 A POEM BY

RAMESH PREDAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TORTOISE AND MY 'SHE' FRIEND

He who went missing in the sea

narrated the tale of the tortoise

showing him the way.

Intervening I asked

‘Will you introduce the tortoise to me’

Only to him who is accustomed to living with the sea

the tortoise living in the tale

would be visible

While crossing the Layers of Time

of living beings

wading through the tales about them

in an unexpected spot

you would come face to face with that being.

That spot

can be either water or land or sky.

As long as there is belief in god

God would prevail.

In the tale-sea

In the leap of one wave

forsaking the tortoise

he caught hold of the god.

I blinked, confused.

That tortoise

Your friend – She - does know

It was upon its shell that she had

written your name with an iron nail.

Pierce through her dream and see.

If you can’t

wake up in the well of night

and listen to what she mutters fast asleep

Tortoise is God’s friend – a She

He gone missing in the

tale unending

stands on the shore

and stares at the sea.

•

○ ஆமையும் தோழியும்

கடலில் தொலைந்தவன் தனக்கு

ஆமை வழிகாட்டிய

கதையைச் சொன்னான்

இடைமறித்துக் கேட்டேன்

அந்த ஆமையை எனக்கு

அறிமுகம் செய்வாயா?

கடலுடன்

வாழப் பழகியவனுக்குத்தான்

அந்தக் கதையில் வாழும் ஆமை

கட்புலனாகும்

உயிர்ப் பொருளின் கால அடுக்குகளை

அதைப் பற்றிய கதைகளின் வழியே கடக்கும்போது

எதிர்பாராத ஓரிடத்தில்

அந்த உயிரியையே எதிர்கொள்வாய்

அந்த இடம்

நீராகவோ நிலமாகவோ விசும்பாகவோ இருக்கலாம்

கடவுளைப் பற்றிய நம்பிக்கை இருக்கும்வரை

கடவுள் இருக்கும்

கதைக் கடலில்

ஒரே அலையின் தாவலில்

ஆமையைக் கைவிட்டு

கடவுளை எட்டிப் பிடித்தான்

நான் குழம்பிப்போனேன்

அந்த ஆமையை

உன் தோழிக்குத் தெரியும்

அதன் ஓட்டின் மேல்

உனது பெயரை

ஆணியால் எழுதிவைத்தாள்

அவளது கனவை ஊடுருவிப் பார்

முடியாவிட்டால்

அவள் தூங்கிக்கொண்டே பேசுவதை

நடுயிரவில் கண் விழித்துக் கேள்

ஆமை கடவுள் தோழி

முடிவில்லா கதையில்

தொலைந்துபோனவன்

கரையில் நின்று

கடலை வெறிக்கிறான்.

ரமேஷ் பிரேதன்

●

G.P.ELANGOVAN

 TWO POEMS BY

G.P.ELANGOVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

We have grown into two different branches

of a tree.

In those times when we were counting the stars

with our fingers

Sky proved insufficient for us

In the radiant sea of

this full-moon day

many of the waves that dashed against

as reminiscences

of our times

Going away from each other

Retreating

For bearing testimony to Hope precise

One Tree

One Sea

don’t suffice, I surmise.

ஒரு மரத்தின் இருவேறு கிளைகளாக வளர்ந்துவிட்டோம் நாம்.

வானத்தின் நட்சத்திரங்களை விரல்பிரித்து எண்ணிக்கொண்டிருந்த காலத்தில்

வானம் நமக்கு போதவில்லை.

இன்றைய பெளர்ணமியின்

ஒளிமிகுந்த கடலில்

மோதிக்கொண்ட அலைகள் பலவும்

நம் காலத்தின்

நினைவுகளாக ஒன்றையொன்று

விலகியபடியே

திரும்பிக்கொண்டிருக்கிறது

நம்பிக்கையின்

ஒரு சாட்சியாக

proof

ஒரு மரம்

ஒரு கடல்

போதுமென தோன்றவில்லை.

G.P. இளங்கோவன்

(2)

The snake of my garden is as long as my height

It creeps crawling far away from my reach

When its massive frame filled with yellow and mossy green

leaving the dust of the land

twirl in the middle of the trunk road

some wagon does come to a halt

and then start

Memory of fear starting from snake

to tusker

keeps stretching thus.

என் தோட்டத்துபாம்பு என் உயரத்திற்கு நீளமானது

நான் அதை தீண்டாத தூரத்தில்தான் அது எப்போதும் ஊர்ந்துகொண்டிருக்கிறது

மஞ்சளும் கரும்பாசியுமான

அதன் பெருத்தவுடல் நிலத்தின் புழுதியிலிருந்து வெளியேறி

தார்சாலையின் நடுவே புரளும்போது

ஏதாவது ஒரு வாகனம்

நின்றுதான் புறப்படுகிறது

அச்சத்தின் நினைவு பாம்பிலிருந்து

தொடங்கி யானைவரை

இப்படியாகத்தான்

நீண்டுகொண்டிருக்கிறது.