RENGARAJAN VEERASAMY (YUGA YUGAN)

 A POEM BY

RENGARAJAN VEERASAMY

(YUGA YUGAN)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The expertise learnt at the expense of Life

seeps out as the milk poured into the mouth of one

dead and gone

with thirst unquenched

The twig of the earthen stove of he

who wanders carrying the sun

in his tiny cloth-purse

lies in wait

for a lone match-stick.

In the nest where the tiny mouths

of the chicks open not

at the arrival of the mother-bird

returning with its beak sans grain

the chilling quiet of graveyard’s dark shade

pervades.

The Veliparuthi seeds that burst forth

and fly along the winds invisible course

never fall upon the roots.

He who feels ecstatic

at the sprouting of a tender leaf

in the Peepal sapling

grown upon his roof –

You call him a madcap

I name him God.

Veliparuthi plant also commonly called uthamani in Tamil is called utran in Hindi and trellis-vine in English. It's a creeper and its botanical name is ligularia daemia. You can easily find this plant in most of the villages in India.

•

வாழ்வைத் தின்னக் கொடுத்து

கைக்கொண்ட வித்தை

நாவறண்டுச் செத்தவனிவன் வாயில் ஊற்றப்படும் பால் போல வழிகிறது

சுருக்குப்பையில்

சூரியனைச் சுமந்தலைபவனின் உலையடுப்புச்சுள்ளி காத்திருக்கிறது

ஒற்றைத் தீக்குச்சிக்காக

அலகில் தானியமற்றுத் திரும்பும் தாய்ப்பறவையின்

வருகைக்கு

வாய்பிளக்காத குஞ்சுகளின் கூட்டில் கவிகிறது

கல்லறையின் கரிய நிழல் நிசப்தம்

ஊருணிகள் செத்து விட்ட

ஆன்மா பேயாய் அலையும் ஊரின்

ஊதிப் பருத்த பிணத்தில்

திளைத்து நெளியும் புழுக்கள் மின்னுகின்றன

கண்காணா காற்றின் திசைகளில்

வெடித்துப் பறக்கும்

வேலிப்பருத்தி விதைகள்

வேர்களில் வீழ்வதில்லை

தன் வீட்டு கூரையில் முளைத்த

அரசங்கன்றின் புதிய தளிருக்கு பரவசப்படுபவனை

பைத்தியமென்கிறீர்கள் நீங்கள்

கடவுள் என்கிறேன் நான்.

-யுகயுகன்

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Due to the torrential downpour

throughout the night

There lay a Tea-plantation tree

at my door

which had been at the base of

Singa Malai.

Its trunk emaciated

and leaves dropped

Its very shape changing -

Hapless it remained

quivering at my threshold.

Mount Singa Malai standing opposite

hid the form of dawn.

A little hesitantly

I drew closer to the tree.

I prepare a list of the tree’s requirements.

The tree sobbed.

It wept and wailed

with laments unleashed.

It pleaded with me to convert it

into firewood

for our household hearth.

I…. I…

convert the pain and angst of the tree

into razor-sharp weaponry.

இரவு முழுவதும் பெய்த

அடை மழையினால் என் வீட்டு கதவருகில்,

சிங்க மலை அடிவாரத்திலிருந்த தேயிலை மரமொன்று

உடல் மெலிந்து

இலைகள் உதிர்ந்து

அதன் வடிவம் மாறி

திக்கற்று என் கதவருகில் தடுமாறியது.

விடியலின் வடிவத்தை எதிரே இருந்த சிங்க மலை மறைத்துக்கொண்டது.

நான் கொஞ்சம் தயக்கமுற்று

மரம் அருகே நகர்கிறேன்..

அம் மரத்தின் தேவைகளை பட்டியலிடுகிறேன்,

மரம் ஓவென அழுதது

மரம் பல புலம்பல்களுடன் பதற்றமாய் கதறியது.

மரம் தன்னை

என் வீட்டு

அடுப்பிற்கு விறகாக்கி விடுமாறு

கெஞ்சியது.

நான்... நான்...

மரத்தின் வேதனைகளை கூரிய ஆயுதமாக்கிக்கொள்கிறேன்.

~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்.

MARI MAHENDRAN

 A POEM BY

MARI MAHENDRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

DALIT CHRIST

I am still not given permission

to enter inside

Even after telling that my identity is Salvation

I remain standing outside.

For

I am a Dalit…

That Christ’s salvation

is not for Dalit

I am still here

standing outside.

In the divine service going on inside

for me to remain outside

defies any and all reason

Now a Dalit Christ standing at the entrance

told me

“My Son, It is just today

you remain outside

I remain standing

for a century

Inside, I’m given

offering alone

.

[P.S: Here, the one problematic is Man, Not Jesus Christ]

தலித் இயேசு

இன்னும் நான்

உள்ளே வர அனுமதிக்கப்படவில்லை...

எனது அடையாளம் இரட்சிப்பு என்று சொல்லிய பிறகும்

நான்

வெளியேதான் நிற்கிறேன்...

ஏனெனில்

நான் ஒரு தலித்...

இயேசுவின் இரட்சிப்பு தலித்துக்களுக்கு

இல்லை என்று

இங்கே

நான் வெளியே தான் நிற்கிறேன்...

உள்ளே ஆராதனை ஓசையில் நான் வெளியே நிற்பதற்கு

காரணங்கள் இல்லாமல் உள்ளது...

இப்போது என்னுடன்

ஒர் தலித் இயேசு வாசலில் நின்று என்னிடம் சொன்னார்...

மகனே

நீ இன்று தான் வெளியே நிற்கிறாய்

நானோ ஒரு நூற்றாண்டு காலமாக வெளியே தான் நிற்கிறேன்...

உள்ளே

எனக்கு காணிக்கை மட்டும் தரப்படுகிறது...

[**இங்கே மனிதன்தான் பிரச்சனை இயேசு அல்ல...]

C.MOHAN

 A POEM BY

C.MOHAN

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

THE POET WHO SEES NOT

The visually challenged poet has

as his body

the wings of butterfly

with thousands of eyes.

From each eye dawns

A Word

From each word is born

An Eye

In the light of words

the poem, his form

comes alive.

.

சி.மோகன் கவிதை

கண் தெரியாக் கவிஞன்

வண்ணத்துப்பூச்சியின் ஆயிரமாயிரம்

கண்கள் கொண்ட சிறகுகளை

உடலாகக் கொண்டிருக்கிறான்

கண் தெரியாக் கவிஞன்.

ஒவ்வொரு கண்ணிலிருந்தும் புலர்கிறது

ஒரு வார்த்தை

ஒவ்வொரு வார்த்தையிருந்தும் பிறக்கிறது

ஒரு கண்.

வார்த்தைகளின் ஒளியில்

உயிர்க்கிறது

அவன் உடலாகிய கவிதை.

............................................................................................................

(TRANSLATOR'S NOTE : உடலாகிய கவிதை - எப்பொழுதும் உடலாக நிற்பதா? தற்போது உடலாக மாறியிருப்பதா - எப்படியும் பொருள் கொள்ளலாம் என்று தோன்றுகிறது)

MULLAI AMUTHAN

 TWO POEMS BY

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The fields being filled with human-heads

They called it the Field of God

He who thrust into my hand a holy book

was standing there at a distance

as one among them and went on watching.

Everything inside the book were

bleeding histories.

The Sun burning up above

seemed to be bent on concealing itself

and peeping.

Placing a sharp weapon in my hand

‘Go bring the deer’, said my wife.

Burying Ganja inside my bag

They called me a culprit

Here and there all and sundry

are giving sermons from the Mount

How to address you

My Friend? or Foe?

I keep away the friend

and ask the betrayer to come closer.

That my death should be caused by thee

became my destiny.

In this all too vicious world

while being buried

Someone who has committed a crime

can haul and throw sand on my

mortal remains.

மனித தலைகளாய் வயல்வெளிகள் நிறைந்திருக்க...

கடவுளின் வயல் இதுவென்றார்கள்.

புனித நூல் ஒன்றை கையில் திணித்துச் சென்றவன்

தூரத்தில் அவர்களுடன் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

நூலின் உள்ளே அனைத்தும் இரத்த வரலாறுகளாய் சொற்கள்....

உயரே எரிந்துகொண்டிருக்கும்

சூரியன் தன்னை ஒளித்து..மறைந்து பார்ப்பது போலிருந்தது..

கையில் கூரிய ஆயுதத்தைக் கொடுத்து

அந்த மானைக் கொண்டுவா என்கிறாள் மனைவி.

என் கைப்பையில் கஞ்சாவைப் புதைத்துவிட்டு,

குற்றவாளி என்றார்கள்.

ஆங்காங்கே யார்யாரோவெல்லாம்

மலைப்பிரசங்கம் செய்கிறார்கள்.

எப்பெயர் சொல்லி நான் உன்னை அழைக்க?

நண்பனா?துரோகியா??

நண்பனை தூரமாக்கிக்கொள்கிறேன்.

துரோகியை பக்கத்தில் அழைக்கிறேன்.

உன் கைகளால் நான் இறந்திடல் வேண்டும் என்பது

தலையின் எழுத்து என்பது விதியாயிற்று.

இந்த வன்மம் நிறைந்த உலகில்

புதைக்கப்படுகையில்..

யாராவது குற்றம் செய்தவர்கள்

என்

உடல் மீது மண்ணை வாரி எறியலாம்.

முல்லைஅமுதன்

(2)

Yesterday he had planned to execute the killing

with no trace nor witness

When He appeared bleeding all over

‘Not yet dead?’ – this one's eyes asked.

He must have ceased to be

in thirty days

Someone has resurrected him – so it appears.

How to kill then

with none there to cause resurrection

even after thirty days - ever again

Shouldn’t entrust the work in the hands of Judas.

Finding someone else

and offering him not just the thirty silver coins

but more than that and

sent him on the errand.

They said the job was done

and that He would never return.

That, after thirty days

everyone believed to be the fact.

The Calvary remained barren….

The bloody mount-crest remained waiting anon.

A butterfly fluttering its wings nonstop

inhaling the air

lives on

for Calvary Mount Sermon.

சாட்சியங்களின்றி கொன்றுவிடவே

அவன் திட்டமிட்டிருந்தான்.

நேற்று-

குருதி சொட்ட வந்திருந்தபோது

'நீ இன்னும் இறந்துவிடவில்லையா?'

என்பது போலவே பார்க்கமுடிந்தது.

இறந்திருக்கலாம்.

முப்பது நாளில்

யாரோ உயிர்ப்பித்திருக்கிறார்கள் என எண்ணத்தோன்றுகிறது.

முப்பது நாட்கள்

கழிந்தும் உயிர்ப்பித்துவிடாதபடி எப்படிக் கொல்வது?

எனி யூதாஸை அனுப்புதல் தகாது.

வேறொருவரைத் தேடிப்பிடித்து

முப்பது காசு மட்டுமல்ல..கொஞ்சம் அதிகமாகவே கொடுத்தாயிற்று.

கொன்றோம் என்றார்கள்.

முப்பது நாட்களின் பின்னர்

யாவரும் நம்பினார்கள் என்பதே உண்மையுமாயிற்று.

அதற்குப்பிறகு கல்வாரி வெறுமையாக இருந்தது..

குருதிகள் நிறைந்த மலைமேடு காத்திருந்தது.

வண்ணத்துப்பூச்சி ஒன்று தொடர்ச்சியாக சிறகசைத்து,

சிறகசைத்து காற்றை சுவாசித்தபடி

கல்வாரி மலைப்பிரசங்கத்திற்காக வாழ்ந்துகொண்டுதானிருகிறது.

முல்லைஅமுதன்

SULAIHA BEGUM

 A POEM BY

SULAIHA BEGUM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SOME DAY YOU WOULD REALIZE IT, I SAY

As the rustle of empty leaves

You identify the existence of my

Enduring massive tree

Underneath the tree

my roots planted deep down

are in shape unique, you can’t see….

The gospels that I have brought

are god’s blessings

leaf after leaf

On life’s rostrum

what I have seen learnt and taught

are of myriad forms

Leaves, their tales

I hold fast

close to my heart

your blank eyes know nothing

your bleak ears listen not anything

The silence of pain root-borne

The great grand earth knows

When the sandy space of Time

Voices out

You might realize its meaning

Nothing more to tell

Fare thee well.

Sulaiha Begam

•

பின்னொரு நாளில் அறிவாய்...

வெற்று இலைகளின் சலசலப்பென்று

என் மா விருட்சத்தின் இருப்பை

நீ அடையாளம் செய்கிறாய்.

மரத்தடியில் இந்த பூமிக்குள் ஆழ ஊன்றிய

என் வேர் வடிவம் வேறு விதம்.

நான் கொண்டு வந்த நற்செய்தி

இலை இலையாய் ஒரு இறையருள்.

வாழ்வின் மேடையில் கண்டு வந்த,

கற்பித்த ஆசிரியம் கோடி வகை.

மார்போடு அணைத்திருக்கிறேன் இலைகளை,

அதன் கதைகளை.

உன் வெற்றுக் கண்கள்

அறியாது எதையும்.

உன் வெற்றுக் காதுகள்

கேளாது எவற்றையும்.

வேர்கள் சுமந்த வலியின் மௌனத்தை

மா பூமி அறியும்.

காலத்தின் மணற்பரப்பு பேசும்போது

நீ அறியக் கூடும் அதன் அர்த்தம் தனை..

வேறொன்றும் இல்லை இப்போதைக்கு..

வரட்டுமா?

கெக்கிராவ ஸுலைஹா