SURYA VN’S POEM _ BRUSHES THAT PAINT EMPTINESS

SURYA VN’S POEM

Rendered in English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

BRUSHES THAT

 PAINT 

EMPTINESS

Mount(r)ain laughs heartily
Revealing its teeth.
That laughter of the mount(r)ain
bangs against the window.
Butterflies carrying the frogs
approach the window.
I open the window for allowing the butterflies
inside.
As I keep opening the windows
they keep closing and
multiplying.
At last, utterly spent out
I pick up the brush and
touching nothingness with it
applies it on the windows.
The hue of nothingness
turns into nought
the windows closing and multiplying infinitely.
Ultimately a drop of hue
spreading stealthily in the air
feel the mount(r)ain
and butterflies.

வெறுமையை தீட்டும் தூரிகைகள்
’சூர்யா வின்’

மலை(ழை) தன் பல் தெரிய

சிரிக்கிறது .

அந்த மலை(ழை)யின்

சிரிப்பு சன்னலை

மோதுகிறது .

வண்ணத்துபூச்சிகள்

தவளைகளை சுமந்தபடி

சன்னலை நோக்கி

வருகின்றன .

மலை(ழை)யின் சிரிப்பும்

தவளைகளை

சுமந்துகொண்டிருக்கும்

வண்ணத்துபூச்சிகளும்

உள்ளே வர சன்னல்களை

திறக்கிறேன்.

சன்னல்களை திறக்க

திறக்க சன்னல்கள்

மூடியபடி புதிதாக

தோன்றிக்கொண்டே

செல்கிறது .

முடிவாய் சோர்வடைந்து

தூரிகை எடுத்து

வெறுமையை தொட்டு

சன்னல்களில் தீட்டுகிறேன்.

வெறுமையின் வர்ணம்

மூடியபடி புதியதாக

தோன்றிக்கொண்டே

செல்லும் சன்னல்களை

இல்லாமல் செய்கிறது.

கடைசியாக ஒருதுளி

வர்ணம் காற்றில்

ரகசியமாய் பரவி

மலை(ழை)யையும்

வண்ணத்துபூச்சிகளையும்

தீண்டுகிறது .