SURYA VN

 THREE POEMS BY

SURYA VN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

It is in this room that our ponderings would always be piled up

as books unread

From inside one came with a great effort

and vomited

‘Oh friend, a girl baby for you’ we chorused aloud

In the next cabin

he who had turned into a petrol bunk

was inserting his pipe into the cycle.

With Ilayaraja saying ‘*Andha Nilaava than naan kaiyile pudhichen’

Rahman responded with **Paakaadhe oru maadhiri “

In the midst of all these

he with feet dreaming of the razor edge of terrace

sporting unshaven face

would be swallowing ‘Fair and Lovely’

Somewhere

the storm would have crossed the shore

and so the deluge would have fled past dwellings

They in this early morn compel me to believe

Bro, you are indeed happy

Believe it, bro, won’t you believe me

Accompanied by my cigarette smokes I wade through the lanes.

Not homeward

Should return to the hostel

She who is cheating for love looks at her Scorpion wrist watch.

You are already dead and gone, it says

For one more trip an auto

U-turns to hell.

Oh well,

Should live today also

Life Lifeless.

(* I held that moon in hand)

(**Oh, don’t look so )

இவ்வறைக்குள்தான்

எங்களது எண்ணங்கள் எப்போதுமே

படிக்கப்படாத புத்தகங்களென அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும்

உள்ளேயிருந்து ஒருவன்

மிகஅரிய மெனக்கெடலுடன்

வெளியே வந்து வாந்தியெடுத்தான்

நண்பா உனக்கு

பெண்பிள்ளையென கோஷித்தோம்

பக்கத்து அறையில்

பெட்ரோல் நிலையமாக மாறிவிட்டவன் சைக்கிளுக்குள்

தன்குழாயை செருகிக்கொண்டிருந்தான்

இளையராஜா

அந்த நிலாவைத்தான் கையில புடிச்சேன் எனச்சொல்ல

ரஹ்மான்

பார்க்காதே ஒருமாதிரி என்றார்

இதற்கு மத்தியில்

மொட்டைமாடி விளிம்பை கனவு காணும்

கால்களுடன் சவரம் செய்யப்படாத முகமுடைய ஒருவன்

Fare nd Lovelyஐ

தின்றுகொண்டிருப்பான்

எங்கோ

புயல் கரையை வெள்ளம் வீடுகளை

கடந்திருக்கும்

அவர்கள் இவ்வதிகாலையில்

என்னை

நம்ப நிர்பந்திக்கிறார்கள்

தம்பி, நீ சந்தோஷமாகத்தான் இருக்கிறாய்

நம்பு தம்பி என்னை நம்பமாட்டாயா

எனது சிகரெட் புகைகளுடன் தெருக்களினூடே செல்கிறேன்

வீட்டிற்கு அல்ல

விடுதிக்கு திரும்பவேண்டும்

காதலுக்காக ஏமாற்றும் ஒருத்தி தன் கையிலணிந்திருக்கும் தேள்கடிகாரத்தை

பார்க்கிறாள்

அது நீ ஏற்கனவே இறந்துவிட்டாய் என்கிறது

இன்னொரு சவாரிக்கென ஒரு ஆட்டோ

நரகத்திற்கு திரும்புகிறது

வாழ்க்கையற்ற வாழ்க்கையை இன்றும்

வழக்கம்போல வாழ்ந்தாகவேண்டும்

• confession statement by the Translator:

  • 
    
• . நான் மொழிபெயர்க்கும் எல்லாக் கவிதைகளைப் பொறுத்த அளவிலும் என் வாக்குமூலம் ஒன்றே. மூல கவிதையின் அழகையும் ஆழத்தையும் மொழிபெயர்ப்பில் கொண்டுவரவே இயலுவதில்லை. இருந்தாலும் மொழிபெயர்க்கவேண்டுமென்று தோன்றுகிறது. தோழமையுடன் லதா ராமகிருஷ் ணன்.

..........................................................................................................................................................................................................

2.BRUSHES THAT PAINT EMPTINESS

Mount(r)ain laughs heartily

Revealing its teeth.

That laughter of the mount(r)ain

bangs against the window.

Butterflies carrying the frogs

approach the window.

I open the window for allowing the butterflies

inside.

As I keep opening the windows

they keep closing and

multiplying.

At last, utterly spent out

I pick up the brush and

touching nothingness with it

applies it on the windows.

The hue of nothingness

turns into nought

the windows closing and multiplying infinitely.

Ultimately a drop of hue

spreading stealthily in the air

feel the mount(r)ain

and butterflies.

வெறுமையை தீட்டும் தூரிகைகள்

மலை(ழை) தன் பல் தெரிய

சிரிக்கிறது .

அந்த மலை(ழை)யின்

சிரிப்பு சன்னலை

மோதுகிறது .

வண்ணத்துபூச்சிகள்

தவளைகளை சுமந்தபடி

சன்னலை நோக்கி

வருகின்றன .

மலை(ழை)யின் சிரிப்பும்

தவளைகளை

சுமந்துகொண்டிருக்கும்

வண்ணத்துபூச்சிகளும்

உள்ளே வர சன்னல்களை

திறக்கிறேன்.

சன்னல்களை திறக்க

திறக்க சன்னல்கள்

மூடியபடி புதிதாக

தோன்றிக்கொண்டே

செல்கிறது .

முடிவாய் சோர்வடைந்து

தூரிகை எடுத்து

வெறுமையை தொட்டு

சன்னல்களில் தீட்டுகிறேன்.

வெறுமையின் வர்ணம்

மூடியபடி புதியதாக

தோன்றிக்கொண்டே

செல்லும் சன்னல்களை

இல்லாமல் செய்கிறது.

கடைசியாக ஒருதுளி

வர்ணம் காற்றில்

ரகசியமாய் பரவி

மலை(ழை)யையும்

வண்ணத்துபூச்சிகளையும்

தீண்டுகிறது .

’சூர்யா வின்’

(3)

Now and then

Father would metamorphose into leech

In those days whatever comes into view

He would stay glued to them

‘Return to normalcy’

Mother would say repeatedly

Learning it my brother would send

the exclusive pillow and blanket for leech

by speed post.

So far he had been staying glued

to all kind of things like

joy , worry, this and that

Edgy, yet I remained patient

tolerated them all

But now, the way he stays glued on Today,

I just can’t take it

Raising my voice

‘Move a little, won’t you

Am I not to move into tomorrow?’, said I.

In response he asks:

‘May I stay glued to your heart.’

அவ்வப்போது அப்பா

அட்டைப்பூச்சியாக உருமாறுவார்

அன்றைய தினங்களில் கண்ணில்படும்

யாவற்றிலும் ஒட்டிக்கொள்வது அவர் வழக்கம்

அப்பொழுதெலாம் வழமைக்கு திரும்புங்களென்று

அம்மா திரும்பத்திரும்ப சொல்லிப்பார்ப்பாள்

தகவலறிந்து என் சகோதரன் அட்டைப்பூச்சிக்கான

தலையணையையும் போர்வையும் துரித அஞ்சலில் அனுப்பிவைப்பான்

இதுவரை சந்தோஷம் சஞ்சலம் என

எதன்யெதன் மீதெல்லாமோ ஒட்டிக்கொண்டிருந்தார்

பொறுமையில்லாத நான் பொறுத்துக் கொண்டேன்

சகித்துக் கொண்டேன்

ஆனால் இன்று இந்நாளின் மீது

ஒட்டிக்கொண்டிருப்பதை சகித்துக்கொள்ள முடியவில்லை

உயர்ந்த குரலில்,

சற்று நகருங்கள்

நான் மறுநாளுக்கு செல்லவேண்டாமா

எனக்கேட்டேன்

பதிலுக்கு உன் இதயத்தில் ஒட்டிக்கொள்ளவாயென கேட்கிறார் அவர்.

BALA KARUPPASAMI

 A POEM BY

BALA KARUPPASAMI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The moon had been watching well before me.

In that night-light

the street-dog lying close to the doorstep

wakes up.

Turning all agitated within,

the words ‘please lie down , please lie down

struggle within my throat.

That I am residing in this building is known to it.

It knows that my authority stretches as far as

the threshold;

It thinks that I would attack;

It appeals not to do so;

‘If you have, give me some food’, it says.

‘I like this place’ it says.

Oh, the moonlight-dog,

with eyes as the downcast eyebrows

of the night-watchman -

what more are you pondering over?

நான் பார்ப்பதற்கு முன்பிருந்தே

நிலவு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது

அவ்விரவொளியில்

வாசல்படியருகே படுத்திருக்கும் தெருநாய்

எழுந்துகொள்கிறது

உள்ளம் பதற படுத்துக்கொள் படுத்துக்கொள் என்று வார்த்தைகள் தொண்டைக்குள் தத்தளிக்கின்றன

இக்கட்டிடத்தில் நான் வசிக்கிறேன் என்று தெரிந்திருக்கிறது

வாசல்படி வரை என் அதிகாரம் நீண்டிருப்பதை உணர்ந்திருக்கிறது

நான் தாக்கக்கூடும் என்று நினைக்கிறது

தான் பலவீனமானவன் என்று சொல்கிறது

தன்னைத் தாக்கவேண்டாம் என்று கேட்டுக்கொள்கிறது

கொஞ்சம் உணவிருந்தால் போடு என்று சொல்கிறது

இந்த இடம் பிடித்திருக்கிறது என்று சொல்கிறது

இரவுக் காவலாளியின் சரிந்த புருவங்களைப்போல்

கண்கள் கொண்ட நிலவொளி நாயே

இன்னும் என்னவெல்லாம் நினைக்கிறாய்?

பாலா கருப்பசாமி

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the room filled with silence it falls

with sound resounding ‘Nangg….’

The porcelain mug in which I drank tea

a little while ago and placed on the table..

Wherefrom this noise had come?

Was it inside the mug all along?

If so,

Could it be that some splinters of this sound

would’ve entered inside the tea I drank,

Of these porcelain pieces scattered all over

as the ‘koozham’jackfruit fallen from the tree

which at all I can pose my query to?

“Having so much of sound within

why you spoke nothing to me till now

You could’ve atleast greeted me daily

with a 'good morning', .

நிசப்தமான அறையில் ' ணங்' என்ற ஒலியுடன் சிதறி விழுகிறது

சற்று முன் நான் தேநீர் குடித்து விட்டு

மேசையில் வைத்த பீங்கான் குவளை.

எங்கிருந்து வந்தது இந்த ஒலி

குவளைக்குள்தான் இருந்ததா?

எனில்

நான் பருகிய தேநீருக்குள்ளும் சில

ஒலிச் சிதறல்கள் போயிருக்குமா.

பலா மரத்திலிருந்து விழுந்த

கூழம் பலா போல் சிதறிக் கிடக்கும்

பீங்கான் துண்டில் எந்தத் துண்டிடம்

கேட்பேன்.

" இத்தனை ஒலியை உள்ளுக்குள் வைத்திருந்தும்

ஏன் இதுவரை ஒரு வார்த்தை கூட என்னிடம் பேசவில்லை.

குறைந்தது ஒரு காலை வணக்கமாவது

சொல்லியிருக்கலாமே தினமும்"

******

ஜெயதேவன்

AASU SUBRAMANIAN

 THREE POEMS BY

AASU SUBRAMANIAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

'When a word unfolds

what do you want to be?'

The flower asked

I replied

‘The Fragrance’.

Good it said.

‘As the hue and shade’ said I

‘Don’t be so’ it said

‘As a lone flower’ said I

‘Good before it bloomed -

But after blossoming it is better to

be strung together’

It observed.

‘As the poet’ said I

‘If it means recapturing the Life of Time

and its Love

doubly alive

It’s okay’ it observed.

‘As child’s prattle’, said I

‘Wonderful’ It observed.

I asked -

‘I become a flower

Can you become a human?’

It replied

Why so much divide in your inside?

Aasu Subramanian

•

ஒரு சொல் அவிழும்போது

நீ எப்படி இருக்க விரும்புகிறாய்

மலர் கேட்டது

நான் சொன்னேன்

மணமாக

நல்லது என்றது

நிறமாக என்றேன்

வேண்டவே வேண்டாம் என்றது

உதிரியாக என்றேன்

மலரும்முன் நன்று

மலர்ந்தவுடன் சரமாக

தொடுப்பதே நன்று என்றது

கவிஞனாக என்றேன்

காலத்தின் வாழ்வையும்

நேசத்தையும்

உயிர்ப்போடு கொண்டு வருவதெனில்

சரி என்றது

மழலையாக என்றேன்

அற்புதம் என்றது

நான் கேட்டேன்

நான் மலராகிறேன்

நீ மனிதனாக ஆக முடியுமோ

அது சொல்லிற்று

உனக்குள் ஏன் இத்தனை பேதம்."

ஆசு சுப்பிரமணியன்

(2). ANOTHER FACE

I drew my face

resembling the clock.

Moving tension, turmoil

As the digits of Life

it defeated me.

Yet

My face turns alive

As stirring memory-drawing

I began drawing again

A face of mine

That was when my mother

delivered me.

It resembled the spider-web

I began erasing it too.

In the remaining lines

Each face was swollen as my child’s nerves,

As Life’s face in shambles.

Another day

My child drew

The face of a doll.

It looked exactly mine

Peeled off me and planted there.

Aasu Subramanian

இன்னொரு முகம்

கடிகாரத்தின் முகமொத்த

என் முகம் வரைந்தேன்

பதற்றங்கள்

வாழ்வின் எண்களாய் நகர்த்தி

என்னைத் தோற்கடித்தது அது

எனினும்

அசையும் நினைவு ஓவியமாய்

உயிர்ப்புறுகிறது என் முகம்

மீண்டும் வரையத் தொடங்கினேன்

என் தாய் எனை ஈன்ற நேரத்தில்

இருந்த என் முகமொன்றை

ஒரு சிலந்தியின்

பின்னலை ஒத்திருந்தது அது

அழிக்கத் தொடங்கினேன் அதையும்

மிஞ்சிய கோடுகளில்

என் குழைந்தையின்

நரம்புகளாய்ப் புடைத்திருந்தின

ஒவ்வொரு முகமும்

வாழ்வின் சிதைந்த முகமாய்

இன்னொரு நாள்

என் குழைந்தை வரைந்தது

பொம்மையின் முகமொன்றை

என்ன ஆச்சர்யம்

என் முகத்தை அப்படியே

பிடுங்கி வைத்தது போலிருந்தது அது.

ஆசு சுப்பிரமணியன்

3. AYYANAAR’S HORSES

On the banks of the river

of the uninhabited village

Ayyanaar is sitting on the horse

keeping vigil

to safeguard the horses

being stolen.

He sitting upon the stallion

on the river bank

One day in the torrential downpour

the very rain

stole the horse upon which

he was seated

Again the one

among the six or seven stallions

in front of him

upon which he sat

the hot sun peeled

and plundered

The remaining few horses

the storm stole away

Shocked to the core Ayyanaar

gripped by fear

when himself became a horse

kept vigil

being both, himself and horse.

In the deserted village on the river bank

Why Ayyanar keeps vigil seated on the horse

in a place where there are no robbers…..

for safeguarding the horses……

Rain Sun Storm

Oh why thieves they’ve become?

The furies would be taken away

Strangulated

the left over Time would

struggle to get unleashed.

In the lone blood drop frozen upon the tip of

Lord Ayyanar’s long sword

with venom and vengeance perishing

and justice prevailing

the stolen horses

bray and leap alive.

Aasu Subramanian

அய்யனாரின் புரவிகள்

..........................................

மனிதர் அற்ற

ஊரின் ஆற்றின் கரையில்

அய்யனார் புரவி மீது அமர்ந்து

காவலிருக்கிறார்

களவுப்போகும் புரவிகளுக்காய்

ஆற்றின் கரையில்

புரவி மீது அமர்ந்தவர்

ஒரு நாள் அடைமழையில்

அவர் அமர்ந்த புரவியை

மழையே களவாடியது

மீண்டும் அவர் எதிரேயிருந்த

ஏழெட்டுப் புரவிகளில்

ஒரு புரவி மீதமர்ந்த

அய்யனார் புரவியும்

வெயில் உரித்து

வெய்யிலே களவாடியது

மீந்த ஒன்றிரண்டுப் புரவிகளையும்

புயல் வெறித்து களவாடின

திகைத்த அய்யனார்

அச்சத்தின் பீதியில்

தானே ஒரு புரவியாகியப் பொழுதில்

தானும் அதுவுமாக காவலிருந்தார்

மனிதர் அற்ற ஊரின் ஆற்றின் கரையில்

அய்யயனார் ஏன்? புரவி மீது

அமர்ந்து காவலிருக்கிறார்

கள்வர்கள் இல்லாத ஊரில்

களவுப்போகும் புரவிகளுக்காய்...

மழை வெய்யில் புயல்

ஏன்? கள்வர்களாயின

களவாடப்படும் சீற்றங்கள்

நெறித்தலில்

திமிறும் காலத்தின் எச்சம்

அய்யனாரின் வீச்சரிவாளில்

உறைந்த ஒரு சொட்டு குருதியில்

சமன்படுத்தி நீளும் அறத்தில்

கணைத்து எழுகின்றன

களவாடப்பட்ட புரவிகள்

ஆசு