MOHAMED ATHEEK - SOLAIKILI

 A POEM BY 

MOHAMED ATHEEK - SOLAIKILI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MY YOUNGER BROTHER IS A CONJURER

Coins of trivial denominations

are little boys

if tumble down

they would writhe in pain

tiny ones specs of grains

hiding them inside the piggybanks

if the son breaks it open and pour it all down

those battalions of coins would laugh merrily

When the coins roll on

not knowing where to go

they would proceed somewhere

This place is ours

The coins of no significance and we

can go hand in hand.

Coins are the flying plates of

Kids no-good

They would come flying in these

and alighting would swarm the shops.

Those cursed mosquitoes

are coin-lovers

They are the goblins

burying deep the coins.

I too had been a goblin

in my box

I used to bury the coins

under the book.

Just as the conjurer

dug deep for treasure

my younger brother

would have dug and accessed my treasure.

The coins always have a smiling face

Give me the face of coins

I pray to God.

I want not a face

as an unsmiling huge ‘currency note

with a face turned frozen

offering donation

Let the note stay inside the case.

Let the coins scatter all over the face.

Mohamed Atheek - Solaikili

என் தம்பி மந்திரவாதி

------------------------------

சில்லறைகள்

சிறார்கள்

விழுந்தால்

துடிக்கும்

குஞ்சுகள் குறுனல்கள்

உண்டியலுக்குள் பதுக்கிவைத்து

பிள்ளை

உடைத்து

கொட்டினால்

கலகலக்கும்

காசுப் பட்டாளங்கள்

சில்லறைகள்

உருண்டோடும்போது

எங்கு போவதென்று தெரியாமல்

எங்காவது போகும்

இந்த இடம் நமது இடம்

நமக்கும் சில்லறைக்கும்

சரி வரும்

சில்லறைகள்

கழிசன்காறக் குழந்தைகளின்

பறக்கும் தட்டுகள்

இவற்றில் பறந்து இறங்கி

கடைகளை மொய்ப்பார்கள்

கழிசன் கொசுக்கள்

சில்லறைப் பிரியர்கள்

அவர்கள் சில்லறைகளை தோண்டிப் புதைக்கும்

பூதங்கள்

நானும் ஒரு பூதமாக

இருந்திருக்கிறேன்

எனது பெட்டிக்குள்

புத்தகத்தின் கீழே

சில்லறைகள் புதைப்பேன்

எனது தம்பி

மந்திரவாதி

புதையல் தோண்டியதைப்போல

என் புதையலை எடுத்தும் இருப்பான்

சில்லறைக்கு எப்போதும்

சிரித்த முகம்

எனக்கு சில்லறை முகம் தா இறைவா என்று

பிரார்த்திக்கிறேன்

பெரிய நோட்டுப்போன்ற புன்னகை பூக்காத

தானத்தால் முகம் விறைத்த

ஒரு முகம் வேண்டாம்

நோட்டு பைக்குள் இருக்கட்டும்

சில்லறை முகத்தில் தெறிக்கட்டும்

K.MOHANARANGAN

 A POEM BY

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CEASE TO BE OF USE

As

a piece of paper

Torn footwear

Worn-out attire

Withered leaf

Broken glass

No – not like that

For a good poem

Examples such as these

Outmoded

Exhausted

However beautifully they are aligned

As they obstruct space and sense

They are redundant

Irrelevant

How so ever close an association be

When it turns useless

Even love is superfluous

Just as high-quality perfume

which after using the lid not shut

We should turn dry with nothing left.

•

உபயோகமற்றுப்போதல்

______________________________

ஒரு

கிழிந்த காகிதம் போல,

அறுந்த செருப்பு போல,

நைந்த உடுப்பு போல,

உதிர்ந்த இலை போல,

உடைந்த கண்ணாடி போல

அல்ல...

நல்ல கவிதைக்கு -

தேய்வழக்காகி

தீர்ந்துபோன

இவ்வாறான உவமைகள்

எவ்வளவு அழகாக அடுக்கப்பட்டிருந்தாலும்,

இடத்தையும்

பொருளையும்

அடைத்துக்கொண்டு நிற்பதால்,

அநாவசியமானவையே.

உயிரணைய

உறவேயாயினும்,

உபயோகமற்றுப் போகையில்

அன்பும் மிகைதான்.

உபயோகித்தபின்

மூடிவைக்க மறந்துவிட்ட

உயர்தர வாசனைத் திரவியம்

ஒன்றினைப் போல,

துளியும் மீதமின்றி

உலர்ந்துபோய்விட வேண்டும்

இருந்த தடயமேதுமில்லாமல்.

க. மோகனரங்கன்

NAAVUK ARASAN (ARASAN)

 TWO POEMS BY 

NAAVUK ARASAN (Arasan)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The appearance synced well

with the details given by the memory-data.

Grey-hair just begun

Age in early-fifties,

Traces of young age

still remaining,

With recognition dawned

eyes filled with quietude supreme.

The long slender neck of peahen

being the crowning feature.

A smile common to one and all!

Unable to retrieve the name

instantaneously

from the dried up layers of memory.

Of course with these sufficient inputs

without much difficulty

in a matter of ten seconds

the old face could be replenished

and the bygone association renewed

at once!

But, wonder why

most of these fervours

don’t reach that stage ever.

That day also

I kept my distance and moved away

as usual!

நினைவுத்தரவு

சொல்லிய விவரங்களுடன்

அந்தத் தோற்றம் ஒத்துப்போனது !

இள நரை

ஐம்பதுகளின் ஆரம்பக்கட்டம் ,

ஆனாலும்

இளமையின் தடயங்கள் ,

அடையாளம் தெரிய

கண்களில் அசாதாரண அமைதி,

அம்சமாகத் தேர்வுசெய்யும்

பெண்மயிலின் நீள்கழுத்து ,

எல்லாத்துக்கும் பொதுவான

புன்னகை !

வறண்டுபோன

ஞாபக மடிப்புகளுக்குள்ளிருந்து

பெயரை உடனடியாக மீட்கமுடியவில்லை !

போதுமான இவைகளுடன்

தயக்கமில்லாமல்

பத்துநொடியில்

பழைய முகத்தைப் புதிப்பித்து

அறிமுகம் செய்திருக்கலாம் !

ஏனோ தெரியவில்லை

பெரும்பாலான முனைப்புகள்

அந்தக் கட்டம்வரை போவதில்லை !

அன்று அப்படியே

தூரநின்று விலகிவிட்டேன் !

அரசன்

(2)

At times when you feel fed up

this is how the drizzle and the sprinkling drops

keep the door wide opened.

Just as hues dissolving and oozing out of a painting

With the lightning quivering within

an ordinary rainy day

would be rushing to the next scene!

As twins born entwined

unusually two rains simultaneously!

In the thunder-lightning moment of the first rain

those who walk around me

unfolding their umbrellas and seeking shelter

the rain pours excluding them.

The second rain

as usual

pondering over something

immersed in some dream

cleansing the corridor

thoroughly!

I am going past, drenched utmost.

In an unexpected corner

The third rain too commences.

which pours

exclusively inside me!

பொழுது போகாத நேரத்தில்

இப்படித்தான்

வாசல்களைத் திறந்துவைக்கின்றன

திவலைத் தூறல்கள் !

ஒரு ஓவியத்திலிருந்து

நிறங்கள் கரைந்து வழிவதைப்போல

தனக்குள்ளே சிலிர்த்துக்கொண்ட மின்னலுடன்

அடுத்த காட்சிக்கு விரைகிறது

சாதாரணமானவொரு மழைநாள் !

ஒட்டிப்பிறந்தது போல

அசாதரணமாக இரண்டு மழை ஒரேநேரத்தில் !

முதல் மழையின்

இடிமுழக்க நொடியில்

என்னைச் சுற்றி நடந்தவர்கள்

குடை விரித்து ஒதுங்கிக்கொள்ள

மழை அவர்களை விலத்திவைத்தே பொழிகிறது !

ரெண்டாவது மழை

எப்போதும்போல்

ஏதோவொரு யோசனையுடன்

ஏதோவொரு கனவு கண்டுகொண்டு

நடைவழியை சுத்தமாகக் கழுவிக்கொண்டிருக்கிறது !

நான்

நனைந்து கடந்துகொண்டிருக்கிறேன் !

எதிர்பாராத திருப்பத்தில்

மூன்றாவது மழையும் சேர்ந்துகொள்கிறது

அது பிரத்தியேகமாக

எனக்குளே பெய்கிறது !

FAIZA ALI

  A POEM BY 

FAIZA ALI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CROSSING THE RIVER........

Unable to process the incident

in order

Memories torn here and there and hanging

Miserably

With their tips feeling sticky

Tears or blood – what is it

Comprehension proving difficult

This is how

These days in moments unbearable

Often with limbs turning numb I turn frozen.

Leaving me alone stationed in one corner

The infinity called Time running off

going faraway

and disappear.

That day being in the womb of my mother dear

Who a teacher

Wading through the waters in wooden canoe with ashen-moss widespread

Then itself

reaching the bank across

Day-in and day-out

I had inhaled the salubriousness of this chill river

Blissfully quivering!

Later on

In my childhood

This same river

Sang lullaby to me

Who half-asleep

Going in Vaapaa’s cycle

Which lt flew like the Magic Carpet!

When I a second standard student

Hastened in my small cycle

to the college quarters

accompanied by my dear friend Hafeeza

to learn A, B,C from the Sovereign queen of Smile

Mrs.Hostha teacher

And as a Higher Grade student

Going on foot treading distances long

To the same college

For the science subject not available

In local school

The same river dear

sprayed tiny specs of ice

fanning me thus

so turning into vapour

the sweat-droplets filling my uniform all over

For one and all

Who went across

For whatever need

Again and again

Sprinkling salubrious cool upon them

And taking them to the other bank.

The very same river

Would turn into a slaughter house

Butchering six, seven precious lives one day

Not just me nobody had any inkling.

With bags carrying books and notebooks

All drenched

Uniforms sleeping on the fence

And the tender bodies of children

Aligned in a row…..

Ho,

The day falling and rising

Unable to forget ever

The cruelty of that giant wave and the chaotic experiences

It heaped on us

Is it to remind us of all these

Yet again

This has come to be

Tsunami was Nature’s nonsense

Ordained by Almighty

So we tried to console ourselves.

But this

Now?

*

Constructed long ago

with all and sundry

donning the role of its guests of grandeur

in this bridge to be opened soon

in a gala ceremony

henceforth

whenever I happen to go across

that which would bang against my face

like balls of fire

is the air

of the final tender breath

exiting the lungs and arteries

of those hapless children

on the throes of death

absolutely abandoned

struggling again and again

to survive in vain

fatigued to the core…..

_ Just that and nothing more.

Aaliya Aaliya

•

இதே ஆற்றங்கரையில்..!

சம்பவங்களைக் கோர்வையாக்க முடியவில்லை.

இடையிடையே நினைவுகள் அறுந்து தொங்கும் முனைகளெங்கும்

கண்ணீரா.. குருதியா எனப் பிரித்தறியமுடியா ஈரப்பிசுபிசுப்பு.

இப்படித்தான்..

இப்போதெல்லாம் தாளமுடியாப் பொழுதுகளில்..

அடிக்கடி உணர்வுகள் மரத்து உறைந்து போய் விடுகிறேன்.

என்னை மட்டும் ஓரமாய் நிறுத்தி விட்டு

எங்கெங்கோ தொலைதூரமாய் ஓடித் தொலைந்துபோய் விடுகிறது..

காலமெனும் முடிவிலி.

அன்று..

சாம்பல் பாசிபடர்ந்த

மரத்தோணியில் ஊடறுத்து

நாளும்பொழுதும்

ஆசிரியப் பணிக்காய்

அக்கரைக்குப் பயணித்த

அன்னையின்

வயிற்றறைக்குள் சுருண்டுகிடந்த போதே..

சுவாசித்துச் சிலிர்த்த

இக்குளிராறு..!

பிறகும்,

பிள்ளைப்பருவத்தில்

மந்திரக்கம்பளமாய் பறந்த

வாப்பாவின் சைக்கிளில் அரைத்தூக்கத்தில்

எனைத்தாலாட்டிய அதே ஆறு..!

ரெண்டாம் வகுப்பில்

மத்தியகல்லூரி குவார்ட்டஸில்

புன்னகையரசி

Mrs.Hostha டீச்சரிடம்

A,B,C..

படிக்கவென

அன்புத் தோழி hafeela வுடன்

குட்டிச்சைக்கிளில் விரைந்த வேளையிலும்..

உயர்தரத்தில்..

ஊர்ப்பள்ளியில் இல்லாத விஞ்ஞானத்துறைக்காய்

மறுபடியும்

அதேகல்லூரிக்கு

நடையாய் நடக்கையிலும்...

சீருடையில் துளிர்த்த உப்புத்துளிகளை ஆவியாக்க

பனிச்சீவல்கள் விசிறி

உடல்குளிர்த்திய

அதே ஆறு...!

எவரும்..

எந்தவொரு தேவைக்கும்

எல்லைதாண்டுகையில்

மறுபடியும்... மறுபடியுமாய்..

குளிர்தெளித்து

அக்கரைப்படுத்தும் அதே ஆறு..

துடிதுடிக்க

ஆறேழு உயிர் பறிக்கும் கொலைக் களமாகுமென

ஒரு போதுமே

நானென்ன

எவருமே எண்ணியிருக்கவில்லைதான்.

ஈரமூறிய புத்தகப்பைகளும்..

வேலியில் தூங்கிய சீருடைகளும்..

வரிசையாய்

கிடத்திய பிஞ்சுடலங்களும்..

அன்றைக்கு விழுந்தெழுந்ததும்

என்றைக்கும் மறக்கவியலாததுமான

அந்தப்பேரலையின் கொடூர அனுபவங்களை

மறுபடியுமாய்

நினைவூட்ட வந்ததோ..?

எவ்வளவோ இழந்தும்..

சுனாமி இயற்கை அனர்த்தம்..

இறை நியதி

என்பதில் சிறிது ஆறுதல் கொண்டோம்.

ஆனால்

இன்று,

இது.........?

0

எக்காலமோ கட்டிமுடிக்கப்பட்டு

யார் யாரோவெல்லாம்

பேரதிதிகளாகி..

வெகு ஆடம்பரமாய் திறக்கப்படப்போகும்

இவ்வாற்றிடைப் பாலமதில்

மறுபடியும்

இனிப் பயணப்படும் போதெல்லாம்..

முகம் மோதித்

தீயாய் தீய்த்துப் பொசுக்கிடப்போகிறது..

இப்போது இவ்வதிதிகளால் கைவிடப்பட்டு..

இதே ஆற்றங்கரையில்

அநாதரவாய்..

மிக நிர்க்கதியாய்..

மிகப்பரிதாபமாய்..

உயிருக்குப் போராடிக் களைத்த

அப்பிஞ்சுக் குருத்துகளின் மென்மையான சுவாசச்சிற்றறைகளில் இருந்தும்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வெளியேறிக் கொண்டிருந்த இறுதிச் சுவாசத்தின்

மூச்சுக்காற்று மட்டும்தான்.

எஸ். ஃபாயிஸா அலி.