RIYAS QURANA

TWO POEMS BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. MY STALLIONS

You

There you stroll stealthily

You close your eyes

With a magic spell a bridge emerges

Its height turns nullified

Approaching the edge

the abyss of quiet heightens

The horror of the void

eyes you intensely

You become someone unknown

While sinking slowly

into the deep silence

terrified

You feel like opening your eyes

At that instant

a person surfaces in secrecy

you trust him as your companion

only for a moment

Behind the window-bars

the wind pushes thee

Startled you retreat

and at once spread your tall safety wings

That the one who came in secrecy

has gone far away

_ so you tend to think

The room of freedom

frightens you on its own.

The stallions hiding in the wall

come bouncing towards thee

In the cabin having no way for release

You keep running and running

escaping from the stallions.

That the stallions are stories of mine

You never ascertain.

என்னுடைய குதிரைகள்

................................................

நீங்கள் ஒரு இடத்தில்

சுதந்திரமாக இருக்க விரும்புகிறீர்கள்

அங்கு,இரகசியமாக உலவுகிறீர்கள்

கண்களை மூடுகிறீர்கள்

வசியத்தால் ஒரு பாலம் தோன்றுகிறது

அதன் உயரம் வெறுமையாகிறது

விளிம்பை நெருங்க,

அமைதியின் ஆழம் அதிகரித்து வருகிறது

அந்த வெறுமையின் பயங்கரம்

உங்களை உற்றுப் பார்க்கிறது

யாரோ ஒருவராக மாறிவிடுகிறீர்கள்

ஆழமான அமைதிக்குள்

மெல்ல மூழ்கும்போது,

அச்சத்தில் ஒரு கணம்

கண்களைத் திறக்க நினைக்கிறீர்கள்

அப்போது, இரகசியமாக ஒருவர்

தென்படுகிறார்.

துணைக்கு அவரை நம்புகிறீர்கள்

ஒரு கணம் மட்டுமே

ஜன்னல் கம்பிகளுக்குப் பின்னால்

காற்று உங்களைத் தள்ளுகிறது

திடுக்கிட்டு பின் வாங்குகிறீர்கள்

உயர்ந்த பாதுகாப்பு இறக்கைகளை

உடனே விரிக்கிறீர்கள்

இரகசியமாக நுழைந்தவர்

வெகுதொலைவில் சென்றுவிட்டதாக

நினைக்க வேண்டி வருகிறது

சுயமாக உங்களை அச்சுறுத்துகிறது

அந்த சுதந்திரமான அறை.

சுவரில் மறைந்திருந்த குதிரைகள்

உங்களை நோக்கிப் பாய்ந்து வருகின்றன

வெளியேறப் பாதையற்ற அறையில்

ஓடியோடி குதிரைகளிடமிருந்து

தப்பித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

குதிரைகள் எனது கதைகளென்று

நீங்கள் ஒருபோதும் கண்டுபிடிப்பதில்லை.

#றியாஸ்குரானா

2.

I find a spot

that had turned crooked on its own

Branches conceal that coarse spot

I dreamt of myself

as a tree standing beneath the sky

and rustling

I am not alone

I am a tree made of words

So it is not solo.

Riyas Qurana

•

தானாகவே

கோணலான ஒரு இடத்தை

கண்டுபிடிக்கிறேன்

அந்தக் கரடுமுரடான இ்டத்தை

கிளைகள் மறைக்கின்றன

வானத்தின் கீழே நின்று

சலசலக்கும் மரமாக

என்னைக் கனவு கண்டேன்

நான் தனியாக இல்லை

சொற்களாலான மரம் நான்

எனவே, அது ஒற்றையில்லை

#றியாஸ்குரானா

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 TWO POEMS BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. LIFE TIED IN A STABLE SANS HORSE

I have gone around the stable of Life

Sitting there I have eaten 'Kollu' and 'Pullu'

Alongwith the horse

Staying awake

while the horses were sleeping

sacrificing my sleep

and enabling the horse to sleep

I have spent my days.

In the of the horse

I can sense its back pain

While stroking its skin

I can count the hair that drop off

While making the horse-skin shine

I have also turned radiant.

I have washed the shed

Without allowing the hoofs to touch the horse-dung…..

The Rain and sun of Life

Have entered the stable

Without his knowledge.

Yet learning Life and horse

prove impossible.

Unable to learn

the majestic grandeur of the horse

Its strength

Its loyalty

Its modesty

his own Life that

is forever fleecing all of it

and more

the horse can be sold

but what to do with this Life

and the stable all too unstable…

குதிரையற்ற கொட்டிலில் கட்டிக் கிடக்கும் வாழ்வு..

----------------------------------------------------------------------

வாழ்வின் குதிரைக் கொட்டிலை

சுற்றி வந்திருக்கிறேன்...

அதிலமர்ந்து கொள்ளும் புல்லும்

குதிரையுடன் தின்றிருக்கிறேன்...

குதிரைகள் தூங்கும் போது

விழித்திருந்தும்..

என் தூக்கத்தை தானமிட்டு

குதிரையை தூங்க வைத்தும்

வாழ் நாட்களைக் கழித்திருக்கிறேன்...

குதிரையின் கனைப்புச் சப்தங்களில்

அதன் முதுகுவலியை அறியமுடியும் என்னால்...

குதிரையின் உடல் தடவுகையில்

உதிரும் முடிகளை கணக்கிடவும் முடியும்..

குதிரையின் உடல் மினுமினுக்க

மாலிசிடுகையில் நானும் பளபளத்திருக்கிறேன்...

குதிரைச் சாணங்களின் மேல்

குளம்புகள் படாமல் கொட்டிலை கழுவியிருக்கிறேன்...

வாழ்வின் மழையும் வெயிலும்

கொட்டிலுக்குள் இவனறியாமல்

உட்புகுந்ததில்லை....

இருப்பினும் வாழ்வையும் குதிரையையும்

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையின் கம்பீரத்தை

அதன் வல்லமையை

அதன் விசுவாசத்தை

அதன் அடக்க குணத்தை

சதா பிடுங்கித் தின்னும்

இவனின் வாழ்வையும் கூட

சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை...

குதிரையை விற்று விடலாம்....

வாழ்வையும் லாயக்கற்ற லாயத்தையும்

என்ன செய்ய...?

ராகவபிரியன்

2.BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]

ராகவபிரியன்

BEING BOOMING BOOMERANGING

(*Dedicated to My Own Self – Ragavapriyan Thejeswi)

Stone-pelting is a ‘boomerang’ weapon

Sometimes it would return to the one who throws

On seeing dogs many a time

the stones go missing

When all too precious stones are accessed

dogs are nowhere to be seen

The stones being thrown on the rich cluster of mangoes

would return alone one by one yet

would reap the fruit of reaching high.

Stones targeting mango-bunch are a must.

Aim is but secondary

For chasing away Satan

Voyage across the seas might happen

The stone leaping by the force of the sling

might bring down a few doves

Never a stone is thrown at vultures

In Olympics by throwing a hefty stone at a great distance

a medal can be won.

Those who are heavy in poetry might at another time

while throwing a poem or a stone

might stagger

The game of pebbles being thrown up

and caught

are meant for womenfolk….

Throwing words is no poem

but mere stone-pelting…..mmm….

Ragavapriyan Thejeswi

•

கல்லெறிதல் என்பது

பூமராங் ஆயுதம்..

எறிபவருக்கே சில நேரம் திரும்பும்..

நாய்களைக் கண்டவுடன் பல நேரங்களில்

கற்கள் தொலைந்து விடுகின்றன..

அதியற்புதக் கல் கிடைக்கையில்

நாய்கள் கண்களில் படுவதில்லை..

மாங்காய்களின் கிளைத்த தண்டில்

எறியும் கற்கள் தனியாகத் திரும்பினாலும்

உயரம் சென்று திரும்பிய பயனடையும்..

எறிந்தே ஆகவேண்டியது குலைகளை

நோக்கிய கல்.. இலக்கென்பது இரண்டாம் நிலை..

கல்லெறிந்து சாத்தன் ஓட்ட

கடல் கடந்தும் செல்லக் கூடலாம்...

கவட்டையின் வீச்சில் பாயும் கல்

சில மணிப்புறாக்களை வீழ்த்தக்கூடும்..

கழுகுகளை நோக்கி கற்கள் ஒரு போதும் வீசப்படுவதில்லை..

ஒலிம்பிக் விளையாட்டில் குண்டுக்கல்

தூரஎறிந்தால் பதக்கம் வெல்லலாம்..

கவிதையில் குண்டாய் இருப்பவர்கள் பிறிதொரு பொழுதில்

கவிதையோ கல்லோ எறிகையில்

நிலைதடுமாறக் கூடலாம்..

கூழாங்கற்களை மேலே தூக்கியெறிந்து பிடித்து விளையாடும்

கல்லாங்காய் ஆட்டங்கள்

பெண்களுக்கானது...

எழுத்துக்களை வீசியெறிவது கவிதையல்ல..

வெறும் கல்லெறிதல் மட்டுமே...

[*எனக்கு நானே எழுதிக்கொண்டது]

YAVANIKA SRIRAM

 A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ARUMUGA COFFEE WORKS

I was born when my nation was immersed

in the dream of obtaining Freedom

At that time a saint holding a stick

was wandering from one end to the other

crying hoarse

Those who had come in ship long ago

after looting to the hilt

and sharing the booty between themselves

one fine day shook hands and left

like perfect gentlemen.

Heaving a long sigh

people returned to their agricultural lands

to their water resources and rural roads.

I became the owner of a machine

which roasted with finesse the coffee beans.

My friend sat at the loom that weaves

handloom clothes for local folks

Some others cleaned the toilets as before

With sacred lamps in the shrines

and the glow of candles in cathedrals

and ‘bong’ in mosques

my nation began flowing in the dams

and getting resurrected in mills.

One day a trader brought fertilizer.

Another one devised a new seed

And to sell it he opened shops

here and there

The shops multiplying and turning into roads

all the streets of residential areas

became a dense market-jungle in no time

And for this prolific market all and sundry

gave loans in a spree.

This is how, my dear friends,

I came to lose my appliance.

My weaver friend also died in the same way

Post Independence I have now

along with my wife a hired house

A standard ladle to test the

roasted coffee chips

butterbags to fill the powder

the cash box

and some loans to repay

and a portrait of Gandhi smoky and gray.

ஆறுமுகா காபி ஒர்க்ஸ்

-யவனிகா ஸ்ரீராம்

எனது தேசம் விடுதலையின் கனவுகளில்

இருந்தபோது பிறந்தவன் நான்

அப்போது ஒரு சந்நியாசி கைத்தடியுடன்

கிழக்கும் மேற்குமாய் சத்தமிட்டபடி அலைந்து கொண்டிருந்தார்

வெகுகாலம் முன்பாக கப்பலில் வந்தவர்கள்

சுருட்டிக் கொண்டதுபோக ஒருநாள் நள்ளிரவில்

நைச்சியமாய் கைகுலுக்கி விடைபெற்றார்கள்

மக்கள் பெருமூச்சு விட்டபடி விவசாய நிலங்களுக்கு

நீர்நிலைகளுக்கு கிராமச் சாலைகளுக்குத் திரும்பினார்கள்

நான் காப்பிக் கொட்டைகளை சீராக வறுக்கும்

ஒரு இயந்திரத்திற்கு உரிமையாளனானேன்

எனது நண்பன் உள்ளூர் கைநூற்புகளை நெய்யும்

தறியில் நெசவாளியாக அமர்ந்தான்

சிலரோ எப்போதும்போல் கழிவறைகளைத் தூய்மை செய்தனர்

கோவில்களில் மங்கல விளக்குகளும்

ஆலயங்களில் மெழுகின் தீபமும்

மசூதிகளில் பாங்கும் இழைய

எனது தேசம் அணைகளில் பாய்ந்து

ஆலைகளில் உயிர் பெறத் துவங்கியது

ஒருநாள் வியாபாரி ஒருவன் உரம் கொண்டுவந்தான்

வேறொருவன் புதிய விதையொன்றைக் கண்டுபிடித்தான்

அதை விற்க ஒருவன் ஆங்காங்கே கடை திறந்தான்

கடைபெருகி வீதியாகி வீடுள்ள தெருவெல்லாம்

விறுவிறுவென சந்தைக் காடானது

இந்த ஏராளச் சந்தைக்கு யார்யாரோ

தாராளமாய்க் கடன் கொடுத்தார்கள்

இப்படித்தான் நண்பர்களே என் இயந்திரம்

என் கையைவிட்டுப் போனது

என் நெசவாளி நண்பனும் நேற்றுத்தான் செத்தான்

விடுதலைக்குப் பிறகு இப்போது என்னிடம்

மனைவியோடு ஒரு வாடகை வீடு

காப்பி வறுவலைச் சோதிக்கும் ஒரு மாதிரிக் கரண்டி

பவுடர் நிறைக்கும் பட்டர் பைகள் மற்றும்

கல்லாப்பெட்டியும் கொஞ்சம் கடனும் இருக்கின்றன

புகை படர்ந்த ஒரு காந்தியின் படத்தோடு.