A POEM BY
RAGAVAPRIYAN THEJESWI
I planned to steal Pournami, the Full Moon
stretching my hands a little I touched the sky...
Fear made me shiver
Holding it with both my hands
I kept it inside my shirt.
Just one day is enough...
That day none could have ‘Nilaachoeru’.
None could peep inside the wells
and haul the Moon in bucket.
Even the ‘Alli’ flowers would postpone their
blossoming by a day...
No need for those coming to the Kaveri bank
in the early hours of morning
to attend to the Nature’s call
to go searching for bushes.
The fortune-teller would excavate the skull
of the eldest born
without apprehension
While scaling the wall of the small house
and jumping on the other side
no need for the headgear towel.
Just for a day let this Full Moon
be with me.... Why not
Oh what _
Someone is inserting their hand into my shirt pocket...
How to shrink the stretched hand...?
ஒரு பெளர்ணமியைத் திருடத் திட்டமிட்டேன்..
என் கைகளைக் கொஞ்சம் நீட்டி
வானம் தொட்டேன்..
கிரணங்கள் வழிந்து மறைவிடம் தெரிய
பயம் நடுக்கம் தந்தது...
இரண்டு கைகளாலும் சேர்த்துப்பிடித்து
சட்டைக்குள் வைத்துக்கொண்டேன்
ஓர் நாள் போதும்..
அன்று யாராலும் நிலாச்சோறு சாப்பிட முடியாது...
கிணறுகளை எட்டிப்பார்த்து
வாளியில் நிலாவை அள்ள முடியாது..
அல்லி மலர்கள் மலரும் வேலையை ஒரு நாள் ஒத்திப்போடுவதைக் காணலாம்..
கருக்கலில் காவிரிக்கரையில்
மலம் கழிக்க வருபவர்கள்
புதர்கள் தேடியலைய வேண்டிய தில்லை.
நிமித்தக் காரன் தலைச்சன் பிள்ளைமண்டையோட்டை
பயமின்றி தோண்டியெடுக்கலாம்..
சுவர் தாண்டி சின்ன வீட்டின் சுவரேறிக் குதிக்கையில்
முண்டாசுக்காண துண்டு தேவையில்லை..
ஒரே ஒரு நாள் மட்டும்
அந்தப் பெளர்ணமி என்னோடு
இருந்துவிட்டுப் போகட்டுமே..
அட என்ன இது...
என் சட்டைப் பைக்குள்
யாரோ கையை விடுகிறார்கள்....
நீட்டிய கையை எப்படிச் சுருக்குவது...?
ராகவபிரியன்
No comments:
Post a Comment