A POEM BY
MALINI MALA
Bearing the memories of
Withered bird
Between emotion and lips
Wanders
That lone word.
There was a time when you
Eagerly hoping that I would let it go
with your ears glued to my lips
feeling restive in the angst of Love Supreme
as the tail of punishment
of the lone word not uttered
stretched the traumas and travails of
my life.
Even now in rainy nights
I glance at the sky.
Observe all too keenly
with the hope that
of the numerous drops I catch in my hand
You would have sent along
that One and Only Word
I keep craving for and look forward.
But
shooting straight out of the larynx
soaring across the cosmos atop
as pain unbearable of this very birth
wanders nonstop
untouched by lips
the One Word
One and Only Word
ஒரே சொல்
.........................
உதிர்த்த பறவையின்
நினைவுகளைச் சுமந்தலையும்
இறகொன்றினைப் போல,
உணர்வுக்கும் உதட்டுக்குமிடையில்
அலைந்து கொண்டிருக்கிறது
ஒரு சொல்.
நான் அதை
உதிர்த்து விடுவேன் என்பதாக என்
உதடுகளில் காது பொருத்தி
பேரன்பின் பெருந்தவிப்பில் நீ
காத்துக் கிடந்த
காலமொன்றிருந்தது.
உதிர்க்கப் படாத அந்த
ஒரே சொல்லின் தண்டனையின்
வாலென நீண்டன
என்னோடு வளர்ந்த
வாழ்வின் பாடுகள்.
இப்போதும்
மழைக்கால இரவுகளில்
வானம் பார்க்கிறேன்.
கையில் ஏந்தும் ஒற்றைத் துளியிலேனும்
நான் கேட்கத் தவித்திருக்கும்
ஒரே வார்த்தையேனும்
அனுப்பியிருப்பாயென
கூர்ந்து நோக்குகிறேன் .
எனினும்,
தொண்டைக் குழியிலிருந்து
அண்டவெளியெங்கும்
இப்பிறவியின் பெருவலியென
அலைந்து கொண்டேயிருக்கிறது
உதடு தீண்டாத அந்த
ஒரே சொல் ஒரேயொரு சொல்.
No comments:
Post a Comment