FAIZA ALI

A POEM BY

FAIZA ALI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

CHAMELION

At one corner of the backyard fence

Close to the ‘Mulmurukkai’ quivering

With clusters of blossoms in blood-red

another anonymous ripe short tree

Having green leaves so dense as flowers.

I look at it keenly

Another green leaf

Swaying

At the crest

Ho, this is chameleon –isn’t it!

A wonderful species

Beyond any comparison

With the meanness of scheming humans

changing colours

Poor thing

Wandering everywhere

to appease its hunger

Two spiders

or

three butterflies

would have sufficed

to cool its little stomach

secreting scorching acid.

Could it be that it has lost its eyes

that can move on their own

and the long tongue which it plays with

stretching out and sucking inside..

Its search goes on….

With the rough bark grazing the skina

as it comes down

shedding off its luscious green

It turns into the Ochre shade

of the tree trunk.

At the hour of sunset…..

Despite knowing very well

that walking with the nails toppling

would be indeed difficult

with its face filled with the anguish of

waiting for too long

it began creeping on the land

in the hue of sand

In this dense tree spread out so graciously

can’t there be even a grasshopper stuck

to feed its hunger

In the joyous squeal of a pair of squirrels

chasing each other

my contemplation is cut short

Ha _

That it does have a life beyond its belly

How could I forget completely?

Aaliya Aaliya

பச்சோந்தி

பின்வேலியோரமாய்

இரத்தச்சிவப்பில்

கொத்துப் பூக்களுடன்

சிலிர்க்கும் முள்முருக்கையருகில்..

பசியஅடரிலைகள்

பூவாய் செறிந்திருக்கும்

இன்னுமொரு

பெயரறியா

முற்றிய சிறுகுட்டைமரம்.

உற்றுப்பார்க்கிறேன்...

உச்சாணிக் கந்தில்..

அசையும்

இன்னுமொரு பச்சிலை.

ஓ..இதுதான் பச்சோந்தியோ..!

அற்ப மானிடரின்

நிறமிழக்கும் துர்க்குணங்களின் ஒப்பீடுகள் பொருந்தா

அற்புதப் பிராணி.

பாவம்

பசிக்காய் அலையும்

பரிதாப ஜீவன்.

ரெண்டு சிலந்திகளோ...

மூன்று பட்டாம்பூச்சிகளோகூடப்

போதுமாயிருந்திருக்கும்...

எரியமிலம் சுரக்குமதன்

குட்டி வயிற்றுக்கு.

சுயாதீனமாய் நகர்த்துதிறனுடனான கண்களையும்..

வெளியெறிந்து வேட்டையாடும்

நீள்நாவையும்..

எங்கேனும் தொலைத்திருக்குமோ..

தேடல் மட்டும் முடிவதாயில்லை.

சொரசொரவெனப் பட்டை

உடலுரசக் கீழிறங்கையில்..

தளதளப்பச்சை களைந்து

அடிமரக் கருங்கபில

அவதாரம்.

கதிர்

மங்கத் தொடங்கிய வேளை....

நகங்களின் இடரலில்

நடத்தல் கடினமென அறிந்தும்...

நீள் காத்திருப்பின்

மென்சோகமுறை முகந்தாங்கி தரையூரத் தொடங்குகிற்று மண்ணிறத்தில்.

சாகியமாய் விரிந்திருக்கும் இவ்வடர் தருவிலொரு

வெட்டுக்கிளி கூடவா ஒட்டியிருந்திருக்காததன்

பசியாற்ற..

ஒன்றையொன்று துரத்தும்

சோடி அணில்களின் குதூகலக்குரலில் சிந்தனை கலைகிறது..

அட..

வயிறு தாண்டிய வாழ்வொன்றும் அதற்குள்ளதை

எங்ஙனம்

மறந்தேன் நான்..!

எஸ். ஃபாயிஸா அலி.