LEENA MANIMEKALAI

 THREE POEMS BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)(1)

In my vial

the green had gone down.

Trees and jungles

Sprouted densely anon.

In my vial

Blue had leaked

The Sea and the Sky

have spread out

In my vial

Hues lay blended

Fertile soil and humaneness

have sprung in abundance

My vial lay broken

Earthquake and landslides

have erupted

My vial was gone

A new continent

was born.

என் குப்பியில்

பச்சை குறைந்திருந்தது

மரமும் கானகமும்

அடர்ந்தெழுந்தன

என் குப்பியில்

நீலம் கசிந்திருந்தது

கடலும் ஆகாயமும்

படர்ந்திருந்தன

என் குப்பியில்

வண்ணம் குழைந்திருந்தன

மண்ணும் மனிதமும்

விளைந்திருந்தன

என் குப்பி

உடைந்திருந்தது

பூகம்பமும் சரிவும்

வெடித்திருந்தன

என் குப்பி

காணாமல் போயிருந்தது

புதிய கண்டம்

பிறந்திருந்தது.

(2)

Time and Heart travel

in different directions

Life goes on

feigning as destinations

mere speed-breakers - Alas....

காலமும் மனதும்

இருவேறு திசைகளில்

பயணிக்கிறது

வெறும் வேகத்தடைகளை

இலக்குகளென

பாசாங்கு செய்துகொள்கிறது

வாழ்க்கை.

(3)

Proximity is being keenly watched

By betrayal

calculating the precise moment to cause a downfall

Whether to continue

or bid adieu

The Depth of Love - that

Time alone has down pat.

நெருக்கத்தை துரோகம்

உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டே

இருக்கிறது

வீழ்த்துவதற்கான

நேரத்தைக் கணித்தபடி

நிகழ்வதோ தள்ளுவதோ

அன்பின் ஆழமெல்லாம்

காலத்திற்குத்தான்

அத்துப்படி.